Nog groter is het verdriet in PCC geworden
Nog maar 2 weken geleden verloren wij zowel Bernice als Wumpini aan de dood en nu, zo kort daarna, is Kojo Joseph heengegaan. Ook in zijn geval gebeurde het plotseling, hij zakte bij het ontbijt zomaar in elkaar en was niet meer.
Het verhaal van Kojo Joseph begon toen hij in 2006 door boeren in een plastic zak in de buurt van Kumasi werd gevonden, daar achtergelaten om te sterven, zoveel was duidelijk.
Hij was destijds sterk vermagerd, had overal wonden op zijn lichaam en was bang voor iedereen, een “wild boy”.
In 2008 kwam hij naar PCC, maar ook in onze Community was het niet gemakkelijk met hem in contact te komen, hij leefde volledig in zijn eigen wereld en bleef altijd teruggetrokken. Hij was nooit deel van de groep, maar kon soms plotseling wel agressief worden.
Eten was zijn grote hobby, daar kon hij nooit genoeg van krijgen, alsof hij wilde inhalen wat hij in het begin van zijn leven tekort gekomen was…..
Hij hield ook veel van schommelen, pakte soms je hand en liep met je naar de schommel, duidelijk makend dat jij hem op de schommel heen en weer moest duwen.
Ook de ezelskar vond hij heerlijk, het rondrijden maakte hem rustig en daarom werd hij dan ook jarenlang tijdens zijn één-op-één programma door de caregivers rondgereden, groepsactiviteiten waren aan Kojo niet besteed.
In het begin was het moeilijk om een goede caregiver voor hem te vinden, maar vanaf 2010 heeft Juliana deze taak op bewonderenswaardige wijze voor haar rekening genomen.
Well done, Juliana!
Het was moeilijk, zo niet onmogelijk, om met Kojo in contact te komen en als hij contact met je zocht was het alleen omdat hij jou nodig had.
Iemand echt aankijken was er niet bij, maar soms kon een glimlach zijn hele gezicht doen stralen.
Wij hopen dat hij nu voor eeuwig kan stralen, want ook Kojo was een kind van God. Wij geloven dat hij nu voor eeuwig rust heeft gevonden bij zijn Heer en Schepper.
Al dit verdriet in zo korte tijd heeft onze Community zwaar getroffen en terwijl ik dit schrijf (19 november) is een andere bewoner, Amma Lekma, ook ernstig ziek.
Zij is één van onze bewoners met een zware hersenbeschadiging en daar is nu een ernstige aandoening van haar armen en benen bijgekomen. Zij lijkt daardoor snel achteruit te gaan.
Wij vragen daarom uw voorbede voor Amma Lekma en voor onze gehele Community.
May the Lord bless us and keep us, want het verdriet in PCC is simpelweg te groot.