Het laatste kwartaal van 2022 zal helaas nog heel lang herinnerd worden als een donkere en trieste periode voor onze Community.
Het verdriet was al groot na het overlijden van 3 van onze bewoners, Bernice, Wumpini en Kojo Joseph en nu is daar vlak voor kerst ook nog het heengaan van de lieve Linda bijgekomen.
Wat een droefenis, wat een verdriet, het is niet te geloven, maar helaas wel waar.
Linda woonde pas een paar jaar bij ons. Zij had sinds haar geboorte een open ruggetje (= spina bifida). Aanvankelijk zorgde haar moeder goed voor haar, maar na haar overlijden en ondanks de goede wil van haar vader kwam zij veel zorg en aandacht tekort, met eenzaamheid en forse doorligwonden als gevolg.
In haar dorp werd zij sociaal geïsoleerd, zij was niet welkom op school of zelfs buiten haar eigen huis.
Wij hebben een poosje geprobeerd de zorg voor Linda in haar dorp zoveel mogelijk te ondersteunen zodat zij thuis kon blijven wonen, maar toen dat onvoldoende bleek te werken en zij, ondanks veel gesprekken, niet geaccepteerd werd door haar dorp is zij in 2020 als vaste bewoner naar PCC gekomen.
Hier leefde zij helemaal op en bloeide zij open, haar wonden genazen snel en zij straalde elke dag. Zij werd goede vriendinnen met Emmanuella, die twee gedroegen zich als zusters, prachtig om hen samen te zien praten en lachen.
In november werd zij ziek en opgenomen in het ziekenhuis. Na enkele dagen en een bloedtransfusie werd zij uit het ziekenhuis ontslagen, maar haar conditie bleek niet verbeterd en diezelfde dag werd zij daarom opnieuw opgenomen.
Weer wat later keerde zij opnieuw terug in PCC, dit keer met veel medicatie. Zij toonde toen duidelijke tekenen van een leverfunctiestoornis (zij was helemaal geel) en zij voelde zich nog erg zwak. Dat gevoel van zwakte hield zij gedurende de weken daarna, af en toe ging het wat beter en dan weer wat minder.
Ook één van haar decubituslittekens was weer een beetje opengegaan.
Vlak nadat zij op een dag haar avondeten had opgegeten was zij even gaan rusten om daarna nooit meer wakker te worden. Onze lieve Linda was heengegaan.
Zij heeft helaas maar een paar jaar kunnen genieten van een aangenaam leven midden tussen andere mensen, van veel aandacht en goede zorg. Het waren zonder twijfel enkele van de beste jaren van haar leven.
Zij was bij iedereen geliefd, heel bescheiden en altijd in voor een grapje en een gulle lach.
Wij hadden haar graag nog veel gelukkige jaren in onze Community gegund, maar het heeft niet zo mogen zijn.
Wij begrijpen het niet, maar moeten accepteren dat zij niet meer bij ons leeft.
Moge zij rust, liefde en geborgenheid vinden bij onze Hemelse Vader.
Rust zacht, lieve Linda.