PCC is de weg helemaal kwijt…!!
Jeannette en ik zijn nog maar net in Ghana aangekomen of wij worden gelijk geconfronteerd met een totaal onverwacht probleem:
Voor wie hier wel eens geweest is zal het bekend zijn dat je, om bij onze Community te komen, het laatste stukje van de route over het terrein van het St. Theresa’s Hospital moest rijden. Eerst ging je door de ingang het ziekenhuisterrein op en daarna kon je ergens aan de achterkant van dat terrein door een grote opening in de muur naar PCC toe.
Maar……. de leiding van het ziekenhuis heeft onlangs vrij abrupt besloten die opening aan de achterkant van hun terrein met een groot hek af te sluiten, want zij vinden dat er teveel mensen “zomaar” over hun terrein heen gaan en dat zijn niet alleen mensen van PCC, er wonen ook veel mensen in een wijk verderop die via het ziekenhuisterrein naar de stad toe gaan.
Overleg mocht niet baten en dus moesten wij naarstig op zoek naar een andere manier om vanuit PCC in de stad (en verder) te kunnen komen.
Er is ooit een andere route geweest (die liep om het ziekenhuisterrein heen), maar die route is totaal overwoekerd en een oude brug, die deel van die weg uitmaakt, is kapot en verweerd, daar kan geen auto overheen.
Daarom: PCC is de weg helemaal kwijt!
Hoe nu verder? Wij moeten wel snel een nieuwe weg vinden, want wij hebben die ontsluitingsweg hard nodig!
Gelukkig komen onze redders in nood er aan, want de G8 groep uit Groningen komt in oktober naar PCC en zij hebben gezegd dat zij die oude brug wel kunnen herstellen (al zal dat zeker geen klein klusje zijn…..), hoera!!
En de buurtbewoners uit de wijk verderop hebben toegezegd dat zij nog voor half oktober als “vrijwilligers” de weg voor en na die brug helemaal vrij van overwoekering zullen maken.
Zo lijkt een onverwacht probleem gelukkig met vereende krachten alsnog opgelost te kunnen worden. Het zal blijken.
Wij mogen dan de weg helemaal kwijt zijn, maar gelukkig is in PCC de belangrijkste weg nog altijd de:
Weg naar Voren,
dat zijn stappen zetten op weg naar een betere toekomst.
Die weg wordt hier al jarenlang bewandeld, daar zijn wij van overtuigd!
Bij onze terugkeer in PCC was het welkom werkelijk hartverwarmend toen alle kinderen op ons af kwamen rennen. Het is heel fijn om te zien dat het met vrijwel alle kinderen erg goed gaat.
Ondanks de zeer hoge inflatie en continue stijgende prijzen in Ghana kunnen wij alle bewoners van PCC gelukkig elke dag genoeg te eten geven, ook door goed inkoopbeleid van Baffo.
Natuurlijk zijn er in zo’n grote leefgemeenschap ook altijd wel enkele zorgen, onlangs lag Stephen bijvoorbeeld 6 weken in het ziekenhuis met een gebroken bovenbeen, hij was uitgegleden op een natte vloer. Daarnaast gaat het wat minder goed met enkele kinderen, zoals Yaw Balloon (nu in het ziekenhuis) en Cynthia Akoos. Zij krijgen nu extra aandacht en wij hopen op spoedig herstel.
Maar wat overheerst zijn de vele kinderen hier met een brede lach op hun gezicht, van Rachel tot Luke, van David tot Sadat en van William of Orange tot James.
De zorg en aandacht van de grote groep jonge Ghanese caregivers voor alle bewoners verdient ook nog steeds onze bewondering. Het is misschien niet perfect, maar het gebeurt wel met veel inzet en toewijding en mede dat maakt PCC tot de warme en blijde Community die het al jarenlang is.
De weg helemaal kwijt zijn en toch op de goede weg voortgaan, dat is de realiteit van PCC! Hallelujah en Amen!