In Memoriam Theresa
In Memoriam Theresa
Op zaterdag 31 juli is na een korte periode van ziekte, maar na een lange periode van heel broos en kwetsbaar zijn, de altijd stille en lieve Theresa van ons heengegaan.
Theresa was ongeveer 19 jaar oud en woonde al 13 jaar lang bij ons in PCC.
Wij weten weinig van de eerste jaren van haar leven, maar uit wat wij wel weten werd duidelijk dat het zeker geen fijne tijd voor haar is geweest.
Theresa liet in PCC heel vaak een serene glimlach zien, maar was niet echt in staat om goed met anderen in contact te komen, zij sprak ook geen woord.
Eén van haar vreemde gewoontes was om ritmisch en vrij hard met haar hoofd tegen een tafel of de vloer te slaan. Om die reden liep zij de laatste jaren meestal rond met een helm op haar hoofd, om haar zo tegen zelfverwonding te beschermen. Theresa had ook veel last van epileptische aanvallen en was vaak niet goed in te stellen op medicatie.
De eerste 10 jaar in PCC liep Theresa nog wel af en toe rond over het terrein, vaak aan de hand van een caregiver, maar nadat op een bepaald moment bleek dat zij een gebroken heup had, zat zij vooral in een rolstoel. Het leek haar niet veel uit te maken.
Zij was gevoelig voor en duidelijk blij met de shantala massages die zij de laatste jaren dagelijks van de caregivers kreeg, zij leek er nog rustiger door te worden dan zij al was.
Wat we in PCC ook met elkaar probeerden, het was moeilijk om Theresa in gewicht te laten aankomen, zij bleef altijd mager en oogde daardoor teer en kwetsbaar. Niet (willen) eten was eigenlijk ook de enige manier waarop Theresa liet merken of zij zich goed voelde of niet.
Omgekeerd kon zij opmerkelijk snel zijn als zij op het bord van een ander een lekker gekookt eitje zag liggen, dan sloeg zij onverbiddelijk toe!
Theresa had bepaald niet het postuur van een gemiddelde 19-jarige, haar breekbare en tengere gestalte paste heel wel bij de zo zachte, maar tegelijk kwetsbare blik in haar ogen. Juist die kwetsbaarheid maakte haar zeer geliefd bij vrijwel iedereen in PCC en ook bij veel gasten.
Aan het kwetsbare leven van Theresa is nu een einde gekomen, de Heer heeft haar tot zich geroepen, zij mag nu voor altijd rusten in de armen van haar Schepper.
Wij zijn dankbaar dat Theresa zolang bij ons mocht zijn, dat wij voor haar mochten zorgen en konden geven wat zij daarvoor in haar leven gemist had: liefde van de ene mens voor de andere.
Wij hopen en geloven dat zij in Zijn Vrede mag rusten en hebben de overtuiging dat zij nu de kwetsbaarheid voorbij is.
Dag Theresa, rust zacht.