Drie meisjes erbij!
Hoe het precies komt is ons niet helemaal duidelijk, maar het is wel opvallend
dat er bijna 2 x meer jongetjes en jonge mannen in Hand in Hand verblijven dan meisjes en jonge vrouwen.
Wij denken niet dat het komt omdat wij in PCC meisjes zouden discrimineren en al evenmin omdat jongens vaker een verstandelijke beperking zouden hebben dan meisjes (al zullen sommige vrouwelijke lezers misschien zeggen dat zij dit beeld wel degelijk herkennen……..??).
Wij hebben er dus (nog) geen goede verklaring voor de bijzondere verhouding jongens – meisjes op PCC, al denken sommigen dat het komt omdat in Ghana meisjes met een beperking nog wel in het huishouden ingezet worden en jongens niet, maar meer dan een vermoeden is dit niet.
Hoe dan ook, wij zijn heel erg blij dat we onlangs op één dag drie meisjes als nieuwe bewoners van PCC hebben mogen verwelkomen! Jawel, liefst drie meisjes erbij, dat brengt het totaal aantal bewoners van PCC op 92!
In oktober brachten Baffo, Jeannette en ik een bezoek aan het Kumasi Children’s Home (KCH) en daar zagen wij drie meisjes van wie de leiding van het KCH van mening was dat het heel fijn zou zijn als PCC de zorg voor deze jongedames zou kunnen overnemen, want KCH is nu eenmaal niet ingericht op goede zorg voor kinderen met een beperking. En wij hebben na kort beraad van harte “Ja” gezegd. Vervolgens ging alles heel snel, want twee weken later na de officiële overdracht via Social Welfare arriveerden de 3 al in Nkoranza.
Deze meisjes zijn tussen de 4 en de 8 jaar oud en zijn sinds medio 2014 naar KCH gebracht nadat zij alle drie (los van elkaar) rondzwervend op straat waren gevonden. De oudste en de jongste zijn zelfs nog maar zo’n 2 maanden geleden naar KCH gebracht.
Wij denken niet dat het komt omdat wij in PCC meisjes zouden discrimineren en al evenmin omdat jongens vaker een verstandelijke beperking zouden hebben dan meisjes (al zullen sommige vrouwelijke lezers misschien zeggen dat zij dit beeld wel degelijk herkennen……..??).
Wij hebben er dus (nog) geen goede verklaring voor de bijzondere verhouding jongens – meisjes op PCC, al denken sommigen dat het komt omdat in Ghana meisjes met een beperking nog wel in het huishouden ingezet worden en jongens niet, maar meer dan een vermoeden is dit niet.
Hoe dan ook, wij zijn heel erg blij dat we onlangs op één dag drie meisjes als nieuwe bewoners van PCC hebben mogen verwelkomen! Jawel, liefst drie meisjes erbij, dat brengt het totaal aantal bewoners van PCC op 92!
In oktober brachten Baffo, Jeannette en ik een bezoek aan het Kumasi Children’s Home (KCH) en daar zagen wij drie meisjes van wie de leiding van het KCH van mening was dat het heel fijn zou zijn als PCC de zorg voor deze jongedames zou kunnen overnemen, want KCH is nu eenmaal niet ingericht op goede zorg voor kinderen met een beperking. En wij hebben na kort beraad van harte “Ja” gezegd. Vervolgens ging alles heel snel, want twee weken later na de officiële overdracht via Social Welfare arriveerden de 3 al in Nkoranza.
Deze meisjes zijn tussen de 4 en de 8 jaar oud en zijn sinds medio 2014 naar KCH gebracht nadat zij alle drie (los van elkaar) rondzwervend op straat waren gevonden. De oudste en de jongste zijn zelfs nog maar zo’n 2 maanden geleden naar KCH gebracht.
De politie heeft de ouders helaas niet kunnen vinden en niemand heeft zich als ouder van één van deze kinderen gemeld. De kans dat dit alsnog gebeurt is niet groot en wordt elke dag kleiner, zo leert de ervaring.
Vaak worden kinderen met een beperking, die op straat gevonden worden, voor het gemak (of uit ijdelheid…?) genoemd naar de politieman of –vrouw die het kind als eerste opvangt en vervolgens snel naar een kindertehuis van de overheid brengt, in dit geval dus naar het KCH.
De echte namen van de meisjes zijn, zoals altijd, ook in dit geval niet bekend en dat biedt ons dus de gelegenheid om hen een naam te geven die bij hen en bij PCC past.
Met gepaste trots noemen wij in deze column dan ook hun nieuwe namen en tonen jullie graag de foto’s, gemaakt tijdens hun eerste dagen in PCC.
De oudste is Elizabeth of Lizzy, goedlachs en aanhankelijk, tevens open en ondernemend. De middelste is Esther, zij is actief en lijkt zelfs een beetje ondeugend. De jongste is Deborah, zij is slechthorend en mogelijk daardoor wat meer teruggetrokken en op zichzelf gericht dan de andere twee.
Het is altijd prachtig om te zien hoe nieuwe kinderen na hun aankomst op de kennismaking met onze Community reageren, op de positieve aandacht, op de vrijheid die zij ervaren, op alle mogelijkheden om actief en spelend bezig te zijn, op het goede eten en op het zwembad en dat is bij deze drie meisjes niet anders.
Met een brede lach op hun gezichten lopen ze aan de hand van hun nieuwe “moeder” / caregiver ’s morgens trots rond over de compound. Zij stralen uit dat zij zich thuis voelen in PCC en dat is precies de bedoeling!
Welkom Elizabeth, welkom Esther en welkom Deborah, wij wensen jullie alle goeds toe voor jullie nieuwe toekomst in PCC.
Vaak worden kinderen met een beperking, die op straat gevonden worden, voor het gemak (of uit ijdelheid…?) genoemd naar de politieman of –vrouw die het kind als eerste opvangt en vervolgens snel naar een kindertehuis van de overheid brengt, in dit geval dus naar het KCH.
De echte namen van de meisjes zijn, zoals altijd, ook in dit geval niet bekend en dat biedt ons dus de gelegenheid om hen een naam te geven die bij hen en bij PCC past.
Met gepaste trots noemen wij in deze column dan ook hun nieuwe namen en tonen jullie graag de foto’s, gemaakt tijdens hun eerste dagen in PCC.
De oudste is Elizabeth of Lizzy, goedlachs en aanhankelijk, tevens open en ondernemend. De middelste is Esther, zij is actief en lijkt zelfs een beetje ondeugend. De jongste is Deborah, zij is slechthorend en mogelijk daardoor wat meer teruggetrokken en op zichzelf gericht dan de andere twee.
Het is altijd prachtig om te zien hoe nieuwe kinderen na hun aankomst op de kennismaking met onze Community reageren, op de positieve aandacht, op de vrijheid die zij ervaren, op alle mogelijkheden om actief en spelend bezig te zijn, op het goede eten en op het zwembad en dat is bij deze drie meisjes niet anders.
Met een brede lach op hun gezichten lopen ze aan de hand van hun nieuwe “moeder” / caregiver ’s morgens trots rond over de compound. Zij stralen uit dat zij zich thuis voelen in PCC en dat is precies de bedoeling!
Welkom Elizabeth, welkom Esther en welkom Deborah, wij wensen jullie alle goeds toe voor jullie nieuwe toekomst in PCC.