Kerstfeest 2017
Voor de 25e keer sinds de oprichting in 1992 mag PCC dit jaar het Kerstfeest vieren
met alle bewoners, caregivers en vrijwilligers en zeker ook met de vele gasten die dit jaar naar PCC komen om met ons het Kerstfeest en vlak daarna het Silver Jubilee te vieren.
Gasten van PCC uit Europa vliegen net als wij in enkele uren over Noord-Afrika en de Sahara heen naar Ghana toe. Als onze ogen scherp genoeg zouden zijn zouden wij, uit het raampje naar beneden kijkend, wellicht veel jongeren uit West-Afrika kunnen zien die wekenlang de ontberingen van de woestijn trotseren op weg naar Libië, om vandaar de riskante overtocht naar Europa (proberen) te maken, op zoek naar een betere toekomst.
Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, maar wij weten inmiddels dat veel mensen in Libië, op de Middellandse Zee of na aankomst in Europa weinig goeds te verwachten hebben. De verhalen uit Europa van migranten, die de overtocht overleefd hebben, stemmen bepaald niet vrolijk en uit Libië komen zelfs beelden van West-Afrikanen die anno 2017 voor een paar honderd Euro als slaaf verkocht worden. Voor hen geen plaats in de herberg.
Hoezo kerstfeest, hoezo vrede op aarde?
En toch, en toch…..
Elk jaar opnieuw kunnen wij niet ontkomen aan verhalen over oorlogen en geruchten van oorlogen, ongelijkheid, uitbuiting, machtsmisbruik en ellende, overal op deze wereld. Het gaat maar door, het houdt nooit op, zo lijkt het.
Hoezo kerstfeest, hoezo vrede op aarde?
Maar ……… gelukkig is dat niet het hele verhaal.
Want wij kunnen elk jaar opnieuw ook zoveel tekenen zien van hoop in de wereld, van vrede en gerechtigheid en zijn blij met talloze uitingen van barmhartigheid en liefde van mensen voor hun medemens.
Tijdens het kerstfeest vieren wij dan ook niet dat de wereldvrede al bereikt is (wij weten wel beter) of dat iedereen op aarde vrij en gelukkig kan leven, maar wij vieren wel de niet te onderdrukken hoop op en het onverwoestbare geloof in een nieuwe wereld, in een hemelse vrede die eens dagen zal.
Gasten van PCC uit Europa vliegen net als wij in enkele uren over Noord-Afrika en de Sahara heen naar Ghana toe. Als onze ogen scherp genoeg zouden zijn zouden wij, uit het raampje naar beneden kijkend, wellicht veel jongeren uit West-Afrika kunnen zien die wekenlang de ontberingen van de woestijn trotseren op weg naar Libië, om vandaar de riskante overtocht naar Europa (proberen) te maken, op zoek naar een betere toekomst.
Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, maar wij weten inmiddels dat veel mensen in Libië, op de Middellandse Zee of na aankomst in Europa weinig goeds te verwachten hebben. De verhalen uit Europa van migranten, die de overtocht overleefd hebben, stemmen bepaald niet vrolijk en uit Libië komen zelfs beelden van West-Afrikanen die anno 2017 voor een paar honderd Euro als slaaf verkocht worden. Voor hen geen plaats in de herberg.
Hoezo kerstfeest, hoezo vrede op aarde?
En toch, en toch…..
Elk jaar opnieuw kunnen wij niet ontkomen aan verhalen over oorlogen en geruchten van oorlogen, ongelijkheid, uitbuiting, machtsmisbruik en ellende, overal op deze wereld. Het gaat maar door, het houdt nooit op, zo lijkt het.
Hoezo kerstfeest, hoezo vrede op aarde?
Maar ……… gelukkig is dat niet het hele verhaal.
Want wij kunnen elk jaar opnieuw ook zoveel tekenen zien van hoop in de wereld, van vrede en gerechtigheid en zijn blij met talloze uitingen van barmhartigheid en liefde van mensen voor hun medemens.
Tijdens het kerstfeest vieren wij dan ook niet dat de wereldvrede al bereikt is (wij weten wel beter) of dat iedereen op aarde vrij en gelukkig kan leven, maar wij vieren wel de niet te onderdrukken hoop op en het onverwoestbare geloof in een nieuwe wereld, in een hemelse vrede die eens dagen zal.
Jozef en Maria leefden destijds in door de Romeinen bezet gebied en moesten verplicht op reis. In Bethlehem was voor hen geen plaats in de herberg, maar in een stal werd Jezus, het Licht der wereld, geboren, een uniek teken van hoop dat 2000 jaar later miljoenen mensen nog steeds inspireert en uitzicht biedt.
In onze woelige wereld kan PCC een vrijplaats zijn, geen plek waar de hemelse vrede al bereikt is, maar wel een plek waar warmte en een veilig thuis gegeven worden aan hen die geen hoop meer hadden, waar de lamme de blinde helpt en beiden worden ondersteund en waar mensen met een beperking en gezonde mensen gezamenlijk optrekken.
De bewoners van PCC hebben weliswaar veel beperkingen, maar zijn geen slaaf, zij zijn vrij en leven hier in aardse vrede en harmonie met elkaar, geheel in de geest van de woorden van Jesaja 11: de wolf zal zich neerleggen naast een lam, en een panter vleit zich bij het bokje neer; kalf en leeuw zullen samen weiden en een kleine jongen zal ze hoeden.
Juist om die reden komen gasten van heinde en verre graag naar PCC, want de Spirit van PCC spreekt hen aan. Het beeld van Jesaja 11 is een wenkend perspectief en iets van die prachtige profetie ervaren onze gasten blijkbaar tijdens een kerst- en jubileumbezoek aan onze Community.
Kerstmis 2017
met het engelenkoor zingen wij in de kerstnacht mee:
Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.
Het volk dat door de woestijn trekt of in duisternis wandelt ziet een schitterend licht.
Dat dit licht PCC ook de komende 25 jaar mag blijven verlichten!