Vliegtuigstoel of ziekenhuisbed?
Het kan verkeren. Wij dachten met het vliegtuig naar Ghana en PCC te reizen en vervolgens vind ik mijzelf terug in een ziekenhuisbed.
Dit keer begin ik mijn column dan ook met een wat persoonlijker verhaal.
Onmiddellijk na het vieren van het kerstfeest met onze kinderen en kleinkinderen in Nederland zouden Jeannette en ik naar PCC reizen om daar met iedereen nog Oud & Nieuw te kunnen vieren, maar het liep allemaal iets anders….
Sinds augustus 2018 had ik al diverse antibioticakuren geslikt i.v.m. herhaalde infecties, maar tijdens de kerstdagen werd ik, ondanks antibiotica, helaas steeds zieker met hoge koorts, waardoor ik niet met het vliegtuig naar Ghana vertrok, maar acuut in het ziekenhuis belandde. Daar werd ik in isolatie verpleegd omdat ik een infectie had, veroorzaakt door een multiresistente bacterie.
Negen dagen in isolatie verblijven is echt heel wat anders dan thuiskomen in het warme bad van PCC vlak voor Oud & Nieuw.
Gelukkig was er nog één antibioticum, dat alleen per infuus kan worden toegediend, waar de bacterie nog wel gevoelig voor bleek, waardoor ik weer opknapte. Dus kon ik na 9 dagen opname en isolatie grotendeels hersteld het ziekenhuis weer verlaten, wel bijna 4 kg. lichter, maar dat kan mijn postuur wel hebben….. De behandelingen en controles lopen poliklinisch nog wel een tijdje door.
En dus zitten Jeannette (die mij prima verzorgt!) en ik nu niet, zoals gepland in Ghana, maar gewoon thuis in Nederland, het is even niet anders.
Gelukkig zijn alle festiviteiten rond Kerst en Oud & Nieuw in PCC op een prima manier verder gegaan, daar werden wij met foto’s en filmpjes goed van op de hoogte gehouden. Wij zijn blij dat PCC in de loop der jaren zo’n stevig en positief ritme heeft ontwikkeld dat het dagelijks leven en de goede zorg steeds “gewoon” door blijven gaan, een geruststellende gedachte.
Wat mij opviel waren de verschillende manieren waarop mensen met ons meeleefden tijdens mijn ziekenhuisopname.
Vanuit Nederland ontvingen wij van veel mensen tekenen van medeleven met voornamelijk opmerkingen als: “Word maar gauw beter; Veel sterkte; Van harte beterschap; Alle goeds toegewenst etc. etc.”. Er waren ook mensen die zeiden voor mijn genezing te bidden.
Vanuit Ghana ontvingen wij van veel mensen tekenen van medeleven met eigenlijk alleen maar teksten als: “We will pray for you; God will heal you; May God be with you; You are in our thoughts and prayers etc. etc.”.
Zo ervaar je het verschil in beleving van ziekte en lijden tussen mensen in Nederland / Europa enerzijds en in Ghana / Afrika anderzijds. Maar in alle gevallen werden wij blij en warm van de wijze waarop veel mensen met ons hebben meegeleefd. Zo’n grote kring van goede mensen om ons heen, zowel in Europa als in Ghana, voelt als een geweldige steun in de rug. Wat een rijkdom.
En in PCC heeft men niet alleen voor mij gebeden, maar gelukkig ook heel goed feest kunnen vieren, kijk maar naar de diverse foto’s die wij ontvingen.
Het leven is niet altijd voorspelbaar of maakbaar, wij hebben dat weer aan den lijve ervaren. Trouwens, door de levensverhalen van alle bewoners van PCC weten wij dit maar al te goed.
Wat is het dan geweldig dat er altijd weer mensen bereid zijn om anderen te steunen wanneer dat nodig is. Zo heeft God het samenleven van mensen met elkaar bedoeld, zo heeft Jezus het ons verteld. Wij zijn dankbaar dat dit ook al jarenlang in de PCC Community gebeurt, zo ook in 2019.
Wij wensen iedereen een heel voorspoedig en gezond 2019 toe.
Dat is bepaald geen vanzelfsprekendheid, zo weten wij allemaal, het is vooral een zegen van boven!