Twee nieuwe bewoners in PCC
De binnenkomst van nieuwe bewoners van PCC is altijd heel speciaal om mee te maken,
vooral door de oprechte blijdschap die je meestal al enkele dagen na aankomst van hun gezichten kunt aflezen en ook door de vreugde en openheid van iedereen in PCC richting de nieuwe bewoners.
Eind oktober konden wij dit weer een keertje meemaken, dat was na de komst van een jongetje van ong. 5 en een meisje van ong. 7-8 jaar die beiden via Kumasi Children’s Home naar ons toegekomen zijn.
KCH is één van de kindertehuizen van de Ghanese overheid waar wij al jarenlang goede contacten mee hebben. In KCH komen veel kinderen om allerlei redenen terecht, maar men is daar niet ingesteld op goede zorg voor kinderen met een verstandelijke beperking.
Tien dagen daarvoor hadden wij deze twee kinderen in Kumasi gezien en zij hadden ons toen allebei geraakt. Beiden waren eerder door hun familie in de steek gelaten en zo in KCH terecht gekomen. Zij kunnen allebei niet praten, maar maken wel geluiden die enigszins duidelijk maken wat zij wel of niet leuk vinden.
Na aankomst hebben wij deze kinderen van harte in de Community opgenomen en hen daarbij hun nieuwe PCC-naam gegeven.
Het jongetje heet nu Marc Hope, verwijzend naar de apostel Marcus, maar ook naar een goede vriend van ons die eerder dit jaar helaas is overleden en het meisje kreeg de mooie naam Sue. Deze naamgeving past bij de Bijbelse Susanna, maar ook bij onze autisme expert Sue Hatton.
Marc Hope en Sue hebben allebei een matige verstandelijke beperking, tonen verschillende aspecten van het autistisch spectrum, terwijl Sue daarnaast ook nog epilepsie heeft.
Eind oktober konden wij dit weer een keertje meemaken, dat was na de komst van een jongetje van ong. 5 en een meisje van ong. 7-8 jaar die beiden via Kumasi Children’s Home naar ons toegekomen zijn.
KCH is één van de kindertehuizen van de Ghanese overheid waar wij al jarenlang goede contacten mee hebben. In KCH komen veel kinderen om allerlei redenen terecht, maar men is daar niet ingesteld op goede zorg voor kinderen met een verstandelijke beperking.
Tien dagen daarvoor hadden wij deze twee kinderen in Kumasi gezien en zij hadden ons toen allebei geraakt. Beiden waren eerder door hun familie in de steek gelaten en zo in KCH terecht gekomen. Zij kunnen allebei niet praten, maar maken wel geluiden die enigszins duidelijk maken wat zij wel of niet leuk vinden.
Na aankomst hebben wij deze kinderen van harte in de Community opgenomen en hen daarbij hun nieuwe PCC-naam gegeven.
Het jongetje heet nu Marc Hope, verwijzend naar de apostel Marcus, maar ook naar een goede vriend van ons die eerder dit jaar helaas is overleden en het meisje kreeg de mooie naam Sue. Deze naamgeving past bij de Bijbelse Susanna, maar ook bij onze autisme expert Sue Hatton.
Marc Hope en Sue hebben allebei een matige verstandelijke beperking, tonen verschillende aspecten van het autistisch spectrum, terwijl Sue daarnaast ook nog epilepsie heeft.
Tijdens hun eerste dagen in PCC proberen zij hun nieuwe omgeving stap voor stap te begrijpen en te leren kennen. Het feit dat zij in onze Community gewoon rond mogen rennen, kunnen doen waar zij zin in hebben en kiezen met wie zij interactie willen hebben maakt hen duidelijk erg blij, dat is wel wat anders dan de hele dag binnen in een kamertje zitten of in een gangetje heen en weer lopen.
Marc Hope en Sue hebben nog nooit een zwembad gezien, maar Sue geniet er al de eerste dag van, terwijl wij Marc Hope slechts een klein duwtje nodig heeft om zich ook veilig te voelen in de drukte van het zwembad.
Opvallend is dat zij allebei veel moeite hebben om op één plaats te blijven zitten of staan, het is een beetje zoals wij eerder Sara hebben leren kennen. Ook tijdens het eten zoeken zij het liefste hun eigen plekje of lopen vrolijk rond met hun etensschaal.
Sue reageert gelukkig goed op de behandeling met anti-epileptica, wel is het (zoals altijd) even zoeken naar de juiste dosering.
Sue en Marc Hope passen zich snel aan en zijn duidelijk heel blij met de nieuwe omgeving, hun aanvankelijk strakke gelaat opent zich steeds meer en de blijde lach in combinatie met diverse vrolijke klanken maakt duidelijk dat zij zijn thuisgekomen.
In de naam van Marc Hope klinkt ook onze hoop door dat Sue en hij, na de matige start van hun leven, vanaf nu van een goed, veilig en vrolijk leven in PCC mogen gaan genieten.
Wij zeggen blij en van harte welkom in ons midden tegen Marc Hope en Sue, Akwaaba!
Marc Hope en Sue hebben nog nooit een zwembad gezien, maar Sue geniet er al de eerste dag van, terwijl wij Marc Hope slechts een klein duwtje nodig heeft om zich ook veilig te voelen in de drukte van het zwembad.
Opvallend is dat zij allebei veel moeite hebben om op één plaats te blijven zitten of staan, het is een beetje zoals wij eerder Sara hebben leren kennen. Ook tijdens het eten zoeken zij het liefste hun eigen plekje of lopen vrolijk rond met hun etensschaal.
Sue reageert gelukkig goed op de behandeling met anti-epileptica, wel is het (zoals altijd) even zoeken naar de juiste dosering.
Sue en Marc Hope passen zich snel aan en zijn duidelijk heel blij met de nieuwe omgeving, hun aanvankelijk strakke gelaat opent zich steeds meer en de blijde lach in combinatie met diverse vrolijke klanken maakt duidelijk dat zij zijn thuisgekomen.
In de naam van Marc Hope klinkt ook onze hoop door dat Sue en hij, na de matige start van hun leven, vanaf nu van een goed, veilig en vrolijk leven in PCC mogen gaan genieten.
Wij zeggen blij en van harte welkom in ons midden tegen Marc Hope en Sue, Akwaaba!