PCC feest in Kintampo
De plaatsnaam Kintampo hing al wekenlang in de lucht
en de bewoners van PCC die niet goed kunnen spreken vonden wel hun eigen manier om het uit te beelden: Kintampo, KINTAMPO, KINTAMPO!!
Kintampo staat voor een busreis met iedereen uit PCC, dus alle bewoners en caregivers, bij elkaar zo’n 150 mensen, naar de watervallen vlakbij Kintampo, ruim 1 uur rijden vanaf Nkoranza.
Het is (alweer!) een feestjaar in PCC Hand in Hand, want dit jaar vieren de 4 PCC Board members ieder een bijzonder jubileum. Baffo is liefst 25 jaar aan PCC verbonden, Joe Emma ook al 20 jaar en Jeannette en ik ieder 10 jaar.
Alle reden dus voor een mooi feestje en daar hoort in de beste PCC traditie een trip naar de watervallen bij, naar KINTAMPO.
Eindelijk is de grote dag aangebroken.
Twee grote OA bussen zijn voor deze dag ingehuurd en iedereen vindt daarin een plekje, desnoods staand of zittend in het gangpad. Zij die in dezelfde bus als Kofi Asare zitten hebben geluk, want zijn voortdurend drummen en zingen maken deze busreis tot één groot feest.
We vertrokken zelfs ruim voor de geplande vertrektijd (en dat is heel bijzonder in Ghana), dat maakt extra duidelijk hoeveel zin iedereen in dit uitstapje had!
Onderweg kijken alle kinderen hun ogen uit, zo ziet de rest van de wereld er dus uit. Omgekeerd zwaaien veel kinderen in de dorpen naar ons, want zo vaak gebeurt het niet dat er twee bussen vol kinderen door die dorpjes rijden.
De Kintampo watervallen zijn, na een tragisch ongeluk twee jaar geleden (toen een neerstortende boom 20 scholieren onderaan de waterval doodde) extra veilig gemaakt en tevens zijn veel voorzieningen vernieuwd.
Kintampo staat voor een busreis met iedereen uit PCC, dus alle bewoners en caregivers, bij elkaar zo’n 150 mensen, naar de watervallen vlakbij Kintampo, ruim 1 uur rijden vanaf Nkoranza.
Het is (alweer!) een feestjaar in PCC Hand in Hand, want dit jaar vieren de 4 PCC Board members ieder een bijzonder jubileum. Baffo is liefst 25 jaar aan PCC verbonden, Joe Emma ook al 20 jaar en Jeannette en ik ieder 10 jaar.
Alle reden dus voor een mooi feestje en daar hoort in de beste PCC traditie een trip naar de watervallen bij, naar KINTAMPO.
Eindelijk is de grote dag aangebroken.
Twee grote OA bussen zijn voor deze dag ingehuurd en iedereen vindt daarin een plekje, desnoods staand of zittend in het gangpad. Zij die in dezelfde bus als Kofi Asare zitten hebben geluk, want zijn voortdurend drummen en zingen maken deze busreis tot één groot feest.
We vertrokken zelfs ruim voor de geplande vertrektijd (en dat is heel bijzonder in Ghana), dat maakt extra duidelijk hoeveel zin iedereen in dit uitstapje had!
Onderweg kijken alle kinderen hun ogen uit, zo ziet de rest van de wereld er dus uit. Omgekeerd zwaaien veel kinderen in de dorpen naar ons, want zo vaak gebeurt het niet dat er twee bussen vol kinderen door die dorpjes rijden.
De Kintampo watervallen zijn, na een tragisch ongeluk twee jaar geleden (toen een neerstortende boom 20 scholieren onderaan de waterval doodde) extra veilig gemaakt en tevens zijn veel voorzieningen vernieuwd.
Men heeft o.a. een heuse Canopy tour gecreëerd, een wandeltocht over een wankele touwbrug langs de watervallen. Menigeen verstijft van hoogtevrees tijdens het lopen op die touwbrug. Vraag maar aan Joe Emma….
Na aankomst in Kintampo moet je, om bij de watervallen te komen, bijna 200 treden naar beneden lopen (en omhoog dus hetzelfde aantal…), voor veel bewoners geen gemakkelijke wandeling, maar de waterval lonkt.
De meest actieve en fitte bewoners van PCC en veel caregivers wagen zich onder de waterval, anderen kijken urenlang vol ontzag toe naar het geweld van dat altijd maar naar beneden komende water. Prachtig om de bewonderende blik in de ogen van alle kinderen te zien en de glimlach die bij iedereen de hele dag zichtbaar was. Ook de caregivers hadden een geweldig “schoolreisjesgevoel”.
Er werden die dag met diverse mobieltjes dan ook heel veel foto’s gemaakt, om aan iedereen te kunnen laten zien: wij zijn in KINTAMPO geweest!
Na een paar uur genieten klautert iedereen over de trap weer omhoog, naar een grote picknickplek waar Janet en Fabea allen van een heerlijke maaltijd voorzien. Die is de vorige dag in PCC al klaargemaakt, een geweldige prestatie van onze onvolprezen keukenstaf!
Nog even een voetbalwedstrijd op het terrein bij de watervallen (ook dat hoort bij de traditie) en dan wordt de thuisreis weer aanvaard. Een beetje vermoeid, maar zeer voldaan keert iedereen aan het einde van de middag terug in PCC.
De 4 jubilerende Board members kijken terug op een geweldig mooie en feestelijke dag. Het kan niet anders of alle bewoners zijn die avond met een brede glimlach in slaap gevallen en hebben de hele nacht van de watervallen gedroomd.
Sweet dreams en in hun slaap klinkt het: Kintampo, KINTAMPO!