Paul komt en Paul gaat
Dit keer een nogal bizar verhaal over één van de nieuwe kinderen van onze Community, Paul Guayu, een jongen van een jaar of 4, die helaas niet kan praten en ernstig spastisch is, maar die desondanks een vrolijk karakter en een prachtige lach bezit.
Paul lijkt meer te begrijpen van wat er met hem en om hem heen gebeurt dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Dat maakt dit verhaal van zijn komen en gaan des te moeilijker.
Aan het begin van dit jaar, op 28 januari, was Paul één van de 5 kinderen die wij in het Osu Children’s Home (OCH) in Accra tegenkwamen en die wij toen, in overleg met de leiding van dit kindertehuis van de Ghanese overheid, hebben uitgekozen voor overplaatsing naar Hand in Hand. Zie de verhalen in Alberts Corner van 2 februari en 4 april jl.
Na 28 januari heeft het om diverse redenen nog 5 weken geduurd voor de 5 kinderen, waaronder Paul, op 5 maart in PCC arriveerden. Zij kwamen toen naar Nkoranza samen met de brief van OCH waarin stond dat deze 5 kinderen nu officieel aan ons werden overgedragen. In april hebben we ze vervolgens feestelijk en met heel veel enthousiasme hartelijk welkom geheten in de kring van onze Community, hun nieuwe thuis.
Een nieuw thuis in PCC, ook voor Paul, althans, dat dachten wij toen!
Echter, eind april bereikte ons via informele kanalen een eerste bericht dat “men” in OCH graag zou willen dat wij Paul naar Accra / OCH terug zouden sturen, want “er zou een foutje gemaakt zijn”. In mijn telefoongesprekken met de directeur van OCH werd hier overigens niet over gerept!?
Wij hebben gereageerd door te zeggen dat wij niet op basis van informele berichten kunnen handelen en dat wij graag meer formele informatie en precieze uitleg over de feitelijke situatie zouden ontvangen. Vervolgens was het een hele tijd stil, daarna kwamen er wat tegenstrijdige berichten, maar ook een telefoontje van de directeur van OCH dat Paul in feite al ten tijde van zijn overdracht aan PCC in een procedure voor adoptie naar het buitenland zou hebben gezeten!!!??
Uiteindelijk is de directeur van OCH zelf op 13 juni met een formele uitleg en veel verontschuldigingen naar Nkoranza gekomen, met het vriendelijke verzoek of wij Paul weer aan OCH willen overdragen. Hij moet namelijk persoonlijk door OCH aan de rechter in Accra getoond worden in het kader van de blijkbaar al langer lopende adoptieprocedure.
Waarom de mensen van OCH dit eind januari niet aan ons verteld hebben is de eerste vraag, dan hadden wij hem in Accra gelaten in afwachting van de uitkomst van de procedure. Waarom OCH tussen eind januari en begin maart, het moment van feitelijke overplaatsing, “het foutje” niet ontdekt heeft en Paul vervolgens wel formeel aan ons heeft overgedragen blijft een groot en onopgelost raadsel.
In de drie maanden van zijn verblijf in PCC heeft Paul veler harten gestolen dankzij zijn positieve instelling, zijn goede ontwikkeling en zijn schitterende lach, waarmee hij iedereen die aandacht aan hem gaf gul beloonde!
De afgelopen maanden is veel tijd geïnvesteerd in het beoordelen en verder ontwikkelen van Paul. Hij was duidelijk blij in PCC, genoot bijv. van het eten en het zwembad en hij probeerde regelmatig om rechtop te gaan zitten. Af en toe lukte hem dat al, tot zijn en onze grote vreugde!
Omdat hij niet kon praten en de dingen natuurlijk niet altijd precies zo gingen als hij dat blijkbaar gedacht had, kon hij soms hartverscheurend huilen, bijv. omdat hij niet voor een rondje over de compound in de ezelskar gezet werd als hij dat graag wilde!
Sinds zijn komst maakte Paul volwaardig deel uit van Hand in Hand. Het kost ons dan ook heel veel moeite om hem weer af te staan, wij doen dat slechts vanuit de overtuiging dat hij, met zijn ernstige beperkingen, waarschijnlijk beter af is in een liefdevol gezin dat hem nog meer dan PCC de maximale mogelijkheden voor de noodzakelijke zorg, begeleiding en medische en andere hulp zal kunnen bieden.
En mocht de procedure rond de adoptie uiteindelijk toch anders lopen dan gedacht, dan nemen wij hem graag en vol genegenheid weer op in Hand in Hand. Echter, voorlopig gaat Paul nu terug naar OCH in Accra, weg uit PCC en waarschijnlijk is dat definitief.
Paul kwam naar PCC, Paul genoot van het leven hier en nu vertrekt Paul weer. Het is niet anders.
Dag Paul, we zullen je heel erg missen! We hopen van harte dat de adoptie voor jou heel goed zal uitpakken. Waar je ook gaat, de Spirit van PCC gaat met je mee, je bent niet meer alleen op deze wereld! Vaya con Dios!
Aan het begin van dit jaar, op 28 januari, was Paul één van de 5 kinderen die wij in het Osu Children’s Home (OCH) in Accra tegenkwamen en die wij toen, in overleg met de leiding van dit kindertehuis van de Ghanese overheid, hebben uitgekozen voor overplaatsing naar Hand in Hand. Zie de verhalen in Alberts Corner van 2 februari en 4 april jl.
Na 28 januari heeft het om diverse redenen nog 5 weken geduurd voor de 5 kinderen, waaronder Paul, op 5 maart in PCC arriveerden. Zij kwamen toen naar Nkoranza samen met de brief van OCH waarin stond dat deze 5 kinderen nu officieel aan ons werden overgedragen. In april hebben we ze vervolgens feestelijk en met heel veel enthousiasme hartelijk welkom geheten in de kring van onze Community, hun nieuwe thuis.
Een nieuw thuis in PCC, ook voor Paul, althans, dat dachten wij toen!
Echter, eind april bereikte ons via informele kanalen een eerste bericht dat “men” in OCH graag zou willen dat wij Paul naar Accra / OCH terug zouden sturen, want “er zou een foutje gemaakt zijn”. In mijn telefoongesprekken met de directeur van OCH werd hier overigens niet over gerept!?
Wij hebben gereageerd door te zeggen dat wij niet op basis van informele berichten kunnen handelen en dat wij graag meer formele informatie en precieze uitleg over de feitelijke situatie zouden ontvangen. Vervolgens was het een hele tijd stil, daarna kwamen er wat tegenstrijdige berichten, maar ook een telefoontje van de directeur van OCH dat Paul in feite al ten tijde van zijn overdracht aan PCC in een procedure voor adoptie naar het buitenland zou hebben gezeten!!!??
Uiteindelijk is de directeur van OCH zelf op 13 juni met een formele uitleg en veel verontschuldigingen naar Nkoranza gekomen, met het vriendelijke verzoek of wij Paul weer aan OCH willen overdragen. Hij moet namelijk persoonlijk door OCH aan de rechter in Accra getoond worden in het kader van de blijkbaar al langer lopende adoptieprocedure.
Waarom de mensen van OCH dit eind januari niet aan ons verteld hebben is de eerste vraag, dan hadden wij hem in Accra gelaten in afwachting van de uitkomst van de procedure. Waarom OCH tussen eind januari en begin maart, het moment van feitelijke overplaatsing, “het foutje” niet ontdekt heeft en Paul vervolgens wel formeel aan ons heeft overgedragen blijft een groot en onopgelost raadsel.
In de drie maanden van zijn verblijf in PCC heeft Paul veler harten gestolen dankzij zijn positieve instelling, zijn goede ontwikkeling en zijn schitterende lach, waarmee hij iedereen die aandacht aan hem gaf gul beloonde!
De afgelopen maanden is veel tijd geïnvesteerd in het beoordelen en verder ontwikkelen van Paul. Hij was duidelijk blij in PCC, genoot bijv. van het eten en het zwembad en hij probeerde regelmatig om rechtop te gaan zitten. Af en toe lukte hem dat al, tot zijn en onze grote vreugde!
Omdat hij niet kon praten en de dingen natuurlijk niet altijd precies zo gingen als hij dat blijkbaar gedacht had, kon hij soms hartverscheurend huilen, bijv. omdat hij niet voor een rondje over de compound in de ezelskar gezet werd als hij dat graag wilde!
Sinds zijn komst maakte Paul volwaardig deel uit van Hand in Hand. Het kost ons dan ook heel veel moeite om hem weer af te staan, wij doen dat slechts vanuit de overtuiging dat hij, met zijn ernstige beperkingen, waarschijnlijk beter af is in een liefdevol gezin dat hem nog meer dan PCC de maximale mogelijkheden voor de noodzakelijke zorg, begeleiding en medische en andere hulp zal kunnen bieden.
En mocht de procedure rond de adoptie uiteindelijk toch anders lopen dan gedacht, dan nemen wij hem graag en vol genegenheid weer op in Hand in Hand. Echter, voorlopig gaat Paul nu terug naar OCH in Accra, weg uit PCC en waarschijnlijk is dat definitief.
Paul kwam naar PCC, Paul genoot van het leven hier en nu vertrekt Paul weer. Het is niet anders.
Dag Paul, we zullen je heel erg missen! We hopen van harte dat de adoptie voor jou heel goed zal uitpakken. Waar je ook gaat, de Spirit van PCC gaat met je mee, je bent niet meer alleen op deze wereld! Vaya con Dios!
