Party’s in PCC
Vaak kunnen jullie in mijn columns lezen dat ik zoiets schrijf als: “..… en tot slot genoten we die avond nog van een heel mooie PCC party”.
OK, dat staat er dan en voor de mensen, die ooit een party in onze Community hebben meegemaakt, zal het beeld dan wel gelijk duidelijk zijn. Maar voor de vele lezers die (nog) niet de mogelijkheid hebben om eens in PCC op bezoek te komen, wil ik in deze column graag proberen te beschrijven wat een PCC party eigenlijk inhoudt. De lol van een party begint al van tevoren. Als de kinderen gehoord hebben dat er over enkele dagen een party zal zijn, dan wordt elke dag de opwinding een beetje meer, veel kinderen brengen regelmatig hun hand naar de mond om aan te geven dat er bij het feest natuurlijk wel een lekker flesje met frisdrank hoort! Eindelijk is het dan zover, probeer het je voor te stellen: alle kinderen en caregivers zitten in een grote kring op stoelen in het centrum van de Community, op de plek waar de kinderen en jongeren ook altijd eten. Aan de zijkant zie je de Kofi Asare muziekgroep staan en op diverse drums wordt uitbundig gespeeld door (natuurlijk) Kofi Asare, samen met Joe Emma, diverse bewoners van PCC en een aantal caregivers. Met elkaar staan zij garant voor genoeg ritmische muziek om iedereen snel in beweging te krijgen en dat gebeurt dan ook enthousiast aan het begin van zo’n party. Muziek en dansen, het zijn zeer herkenbare en gebruikelijke ingrediënten voor een goed feestje in Ghana, maar met alleen Ghanese muziek en dans heb je nog geen PCC party, want een party in onze Community is zoveel meer dan dat. Het grote verschil met alle andere feesten in Ghana zit hem in de unieke bijdragen, die veel van onze kinderen aan een PCC party leveren. Dat zijn heel verschillende bijdragen, vooral afhankelijk van de mogelijkheden – en soms ook de stemming – van een bewoner of van lopende activiteiten in de Community. Aan het begin zien we meestal Coco de Clown (Kofi Asare) met één van zijn assistenten en daarna vaak Paa Yaw, die iedereen leidt bij het gezamenlijk zingen van het lied: “My head, my shoulders….”.
Vervolgens Kofi Asare weer met zijn speciale gedicht over een leeuw en een poes. Nog meer korte gedichten van bijv. Bridget en Emmanuella worden afgewisseld met levendige muzikale bijdragen of een speciale dans. Af en toe komt er een groepje kinderen naar voren om aan iedereen te tonen wat zij in de Summer school of in de Gebarentaal groep geleerd hebben. Kijk, daar komt Adwoa uit haar rolstoel, zij durft midden in de grote groep te laten zien dat zij, zittend op haar knieën, ook heel goed kan dansen. Ook een autistische jongen als Koo Ema komt snel naar voren als hij geroepen wordt en hij danst meestal samen met Pakor op geheel eigen wijze. En geloof het of niet, hij loopt daarna zowaar met een trotse glimlach terug naar zijn plaats. Iedereen geniet ook als de kleine jongentjes Gabriel, James en Joël samen hun dans uitvoeren, wat een blijdschap en wat een ritmegevoel! Enkele grotere meiden, zoals Mabel, Philomena en M’Afia hebben ook een eigen dans, zij kopiëren liefst de prikkelende manier waarop zij sommige vrouwelijke caregivers (of dames op TV….) eerder hebben zien dansen. Maar de mooiste verrassing is het dansen van de meestal ingetogen Amma Ghana, die met haar onnavolgbare dansbewegingen en hoge stemgeluid iedereen versteld doet staan. Wat het allemaal extra mooi en indrukwekkend maakt is de zeer positieve manier waarop alle andere kinderen op de optredens van hun medebewoners reageren. Iedereen durft mee te doen, niemand is bang om uitgelachen te worden, integendeel ze willen liefst allemaal tegelijk hun kunsten en kwaliteiten aan de andere bewoners en gasten tonen. Een PCC party is uniek, elke keer weer en ondanks alle eenvoud wordt iedereen die het heeft meegemaakt zeer geraakt door de mooie en blijde prestaties van de bewoners van Hand in Hand, het is ware levenskunst, inderdaad! Je bent van harte uitgenodigd om het ook een keer te komen meemaken, tot dan!