Onze senior, Mr. Robert
Een heel speciaal mens, dat is wat iedereen ervaart die ooit Mr. Robert ontmoet.
Binnenkort woont Mr. Robert al 15 jaar (!) in Hand in Hand en dat mag je zonder enige aarzeling zeer bijzonder noemen voor iemand, die in 1997 naar onze Community toekwam in de verwachting dat hij als gevolg van de ziekte ALS, nog hooguit 1 jaar te leven zou hebben.
Mr. Assi Robert is geboren in 1950 en dus inmiddels al 61 jaar oud. In zijn familie komt een ernstige erfelijke ziekte met progressieve verlammingen voor, een ziekte die helaas ook Mr. Robert in de loop der jaren heeft getroffen.
Hij werkte in het verleden als catecheet (= lekenkapelaan) voor de RK Kerk in Sampa, waar hij verbonden was aan de parochie van de eerwaarde pater Pieter Bootsma, velen van ons welbekend. Al vanaf zijn 31e kreeg Mr. Robert in toenemende mate last van verlammingen. Rond zijn 45e werd zelfs voor zijn einde gevreesd en kwam hij naar PCC voor (zo dacht men) de laatste fase van zijn leven.
Zijn komst in PCC destijds wijst terug naar de begintijd van de Community, toen de focus voor een opname hier nog breder was dan de huidige doelgroep van in de steek gelaten kinderen met een verstandelijke beperking. Ook chronisch zieken en terminale patiënten werden aanvankelijk in de Hand in hand Community opgenomen.
Mr. Robert heeft een unieke positie binnen Hand in Hand. Hij is één van de vaste bewoners, maar dan zonder een verstandelijke beperking, tegelijkertijd wordt hij gezien als iemand die op een bijzondere manier deel uitmaakt van de kring van de caregivers. Een van zijn belangrijke functies in de Community is het voorgaan in gebed en bij de zondagse diensten in de rotskerk. Als gevolg van zijn leeftijd en levenswijsheid wordt hij door velen regelmatig om advies gevraagd of als “praatpaal” gezien.
Mr. Robert zit vanaf de vroege morgen tot de late avond in zijn rolstoel, meestal vlak bij zijn huis en op een heel onopvallende manier trekt hij veler aandacht. Vroeg of laat gaat bijna iedereen even bij hem langs en zo raakt hij met veel mensen in gesprek. Hij weet alles van PCC en heeft daarbij een (groot)vaderlijke rol t.o.v. de meeste van de kinderen.
Hij luistert veel naar de radio en is steeds goed geïnformeerd over wat er elders in Ghana en in de wereld gebeurt. Een belangrijke bron van nieuws dus en daar horen ook de uitslagen van Ghanese en Engelse voetbalwedstrijden bij! Daarnaast houdt hij de geschiedenis van Hand in Hand nauwgezet bij in zijn schriften. Voor de gasten, die dat graag willen weten, kijkt hij m.b.v. de eeuwigdurende kalender graag na op welke dag van de week zij geboren zijn. In Europa etc. is dat vaak een onbeduidend feit, in Ghana is het echter heel belangrijk! Mr. Robert brengt dan uitkomst.
Het stemgeluid van Mr. Robert is vrij zacht en niet alle kinderen begrijpen goed dat ze even stil moeten zijn tijdens een gebed. Maar door dat soort zaken laat Mr. Robert zich niet uit het veld slaan en blijft onverstoorbaar, al is hij wel zo slim om de lengte van zijn gebeden aan te passen aan de situatie.
Al hebben veel van zijn spieren nog maar weinig of geen kracht, schrijven kan hij gelukkig nog wel goed en veel officiële papieren van Hand in Hand, bijv. in doopboekjes of bij felicitaties, feestjes en afscheidsbijeenkomsten komen van de hand van Mr. Robert. Het past helemaal bij zijn rol als senior, als oude wijze man.
Iedere ochtend schudden wij zijn hand, samen met een groep kinderen, tijdens de ochtendwandeling en bespreken dan ook even het nieuws.
Zijn avondmaaltijd nuttigt hij steevast bij Janet en vervolgens bespreken zij daar meestal uitgebreid de toestand in de wereld, in Nkoranza en in PCC. Voor Janet is Mr. Robert ook een soort kassier, hij helpt haar bij het bijhouden van de vele uitgaven voor de keuken en dat is natuurlijk een heel verantwoordelijke taak.
Wat ons bij alle contacten met Mr. Robert steeds opvalt, is zijn positieve levenshouding! Hij accepteert ogenschijnlijk volledig en heel rustig het lot van al zijn verlammingen en het gedwongen zitten in een rolstoel en hij blijft daar heel blijmoedig onder.
Zo past hij, ondanks zijn andere positie, helemaal bij Hand in Hand. Niet de beperking staat hier centraal, maar juist hetgeen iemand nog wel kan. En Mr. Robert kan nog heel veel, dat laat hij, onze senior, elke dag weer zien. En wij zeggen daarom: Thank you for everything, Mr. Robert!
Mr. Assi Robert is geboren in 1950 en dus inmiddels al 61 jaar oud. In zijn familie komt een ernstige erfelijke ziekte met progressieve verlammingen voor, een ziekte die helaas ook Mr. Robert in de loop der jaren heeft getroffen.
Hij werkte in het verleden als catecheet (= lekenkapelaan) voor de RK Kerk in Sampa, waar hij verbonden was aan de parochie van de eerwaarde pater Pieter Bootsma, velen van ons welbekend. Al vanaf zijn 31e kreeg Mr. Robert in toenemende mate last van verlammingen. Rond zijn 45e werd zelfs voor zijn einde gevreesd en kwam hij naar PCC voor (zo dacht men) de laatste fase van zijn leven.
Zijn komst in PCC destijds wijst terug naar de begintijd van de Community, toen de focus voor een opname hier nog breder was dan de huidige doelgroep van in de steek gelaten kinderen met een verstandelijke beperking. Ook chronisch zieken en terminale patiënten werden aanvankelijk in de Hand in hand Community opgenomen.
Mr. Robert heeft een unieke positie binnen Hand in Hand. Hij is één van de vaste bewoners, maar dan zonder een verstandelijke beperking, tegelijkertijd wordt hij gezien als iemand die op een bijzondere manier deel uitmaakt van de kring van de caregivers. Een van zijn belangrijke functies in de Community is het voorgaan in gebed en bij de zondagse diensten in de rotskerk. Als gevolg van zijn leeftijd en levenswijsheid wordt hij door velen regelmatig om advies gevraagd of als “praatpaal” gezien.
Mr. Robert zit vanaf de vroege morgen tot de late avond in zijn rolstoel, meestal vlak bij zijn huis en op een heel onopvallende manier trekt hij veler aandacht. Vroeg of laat gaat bijna iedereen even bij hem langs en zo raakt hij met veel mensen in gesprek. Hij weet alles van PCC en heeft daarbij een (groot)vaderlijke rol t.o.v. de meeste van de kinderen.
Hij luistert veel naar de radio en is steeds goed geïnformeerd over wat er elders in Ghana en in de wereld gebeurt. Een belangrijke bron van nieuws dus en daar horen ook de uitslagen van Ghanese en Engelse voetbalwedstrijden bij! Daarnaast houdt hij de geschiedenis van Hand in Hand nauwgezet bij in zijn schriften. Voor de gasten, die dat graag willen weten, kijkt hij m.b.v. de eeuwigdurende kalender graag na op welke dag van de week zij geboren zijn. In Europa etc. is dat vaak een onbeduidend feit, in Ghana is het echter heel belangrijk! Mr. Robert brengt dan uitkomst.
Het stemgeluid van Mr. Robert is vrij zacht en niet alle kinderen begrijpen goed dat ze even stil moeten zijn tijdens een gebed. Maar door dat soort zaken laat Mr. Robert zich niet uit het veld slaan en blijft onverstoorbaar, al is hij wel zo slim om de lengte van zijn gebeden aan te passen aan de situatie.
Al hebben veel van zijn spieren nog maar weinig of geen kracht, schrijven kan hij gelukkig nog wel goed en veel officiële papieren van Hand in Hand, bijv. in doopboekjes of bij felicitaties, feestjes en afscheidsbijeenkomsten komen van de hand van Mr. Robert. Het past helemaal bij zijn rol als senior, als oude wijze man.
Iedere ochtend schudden wij zijn hand, samen met een groep kinderen, tijdens de ochtendwandeling en bespreken dan ook even het nieuws.
Zijn avondmaaltijd nuttigt hij steevast bij Janet en vervolgens bespreken zij daar meestal uitgebreid de toestand in de wereld, in Nkoranza en in PCC. Voor Janet is Mr. Robert ook een soort kassier, hij helpt haar bij het bijhouden van de vele uitgaven voor de keuken en dat is natuurlijk een heel verantwoordelijke taak.
Wat ons bij alle contacten met Mr. Robert steeds opvalt, is zijn positieve levenshouding! Hij accepteert ogenschijnlijk volledig en heel rustig het lot van al zijn verlammingen en het gedwongen zitten in een rolstoel en hij blijft daar heel blijmoedig onder.
Zo past hij, ondanks zijn andere positie, helemaal bij Hand in Hand. Niet de beperking staat hier centraal, maar juist hetgeen iemand nog wel kan. En Mr. Robert kan nog heel veel, dat laat hij, onze senior, elke dag weer zien. En wij zeggen daarom: Thank you for everything, Mr. Robert!
