Geboren: 1991.      Overleden 2019
 
Lazarus is waarschijnlijk in 1991 geboren. Zo’n tien jaar na zijn geboorte, in 2001, werd hij van het psychiatrisch ziekenhuis in Accra naar onze gemeenschap in Nkoranza overgebracht. Hij was er toen slecht aan toe. Vel over been en heel erg stil, onzichtbaar en onhoorbaar eigenlijk. Oogcontact wilde hij al helemaal niet. De hele dag kon hij op zijn eentje in het zand (of liever nog in de modder) zitten, met zijn vingers soms wat spelend met de grond. In feite leek het alsof hij alleen met de aarde enigszins contact kon hebben. Verder had hij had altijd al een onhandige manier van lopen gehad alsof hij steeds over zijn eigen voeten voorover zou gaan vallen. Lazarus is nog steeds een rustige jongen en hij is nog erg veel alleen, maar nu kan hij ook anders. Hij kan nu met een enthousaiste brul op een verzorgster af rennen en dan vlak voor haar stilstaan en elke keer weer zal hij een enthousiast onthaal krijgen en verder aangemoedigd worden want men is erg trots op wat Lazarus heeft bereikt. Hij heeft veel speciale aandacht ontvangen van zijn verzorgster en van een heel aantal vrijwilligers en het verschil is nu duidelijk te merken. Lazarus eet nu goed, zelfs veel, in elk geval zolang hij de speciale aandacht blijft voelen. Pas twee jaar geleden, in 2006, heeft hij voor het eerst geluid gemaakt. Toen, op een dag, hoorde men opeens een door merg en been gaande schille kreet. Het was over voor het begon maar het was luid en kwam uit de mond van Lazarus, ook waarschijnlijk tot zijn eigen verbazing! We noemen dit nu ‘zijn primal cry’, die schijnbaar over de heuvels in de omgeving zelfs te horen is. Wat hij ermee uit wil drukken? Waarschijnlijk geeft hij aan dat hij bestaat! ‘Ik ben er!’ Dus met deze schreeuw liet Lazarus zich binnen in het land van de levenden. En heel kort geleden heeft hij nog een ander geluid laten horen, niet een schreeuw maar een aanzwellend gebrul, als van een leeuw, krachtiger en aardser dan het gegil van vroeger. Ook nieuw is dat hij nu helemaal naar je toe komt rennen tot pal voor je gezicht, daar blijft staan en je diep en met knipperende oogleden in de ogen blijft kijken, alsof hij daar iets heel wonderbaarlijks ziet. Nu krijgt Lazarus geen extra voedsel meer, anders zou hij te dik worden. Over de laatste paar jaar heeft een wonder plaatsgehad en is Lazarus verrezen!
 
Terug naar het overzicht