Hulp aan mensen en kinderen in nood (kunnen) bieden is vaak erg mooi, maar het is soms ook heel ingewikkeld
Zoals bekend richten wij ons in onze PCC – Hand in Hand Community en bij ons Outreach programma primair op kinderen of (jong) volwassenen met een verstandelijke of meervoudige beperking, maar die grens is niet altijd scherp te trekken.
Voorbeeld: Emmanuella, die 18 jaar geleden in het naastgelegen ziekenhuis zonder armen of benen geboren werd en sindsdien in PCC woont, heeft geen verstandelijke beperking, maar wel een zeer ernstige lichamelijke beperking, die haar volledig zou isoleren of erger….
Zij is misschien geen typische bewoner voor onze Community, maar…. zij is al vanaf kort na haar geboorte een volwaardig lid van onze Community!
Dit tot ieders blijdschap en… geloof het of niet, zij doet dit jaar eindexamen Junior High School, jawel!! Iedereen in PCC is trots op haar!
Regelmatig wordt om verschillende redenen een beroep op ons gedaan, omdat er nu eenmaal veel nood is in een land als Ghana, ook bij personen die geen verstandelijke beperking hebben.
Zo werden wij vorig jaar geattendeerd op een man van 29 jaar, nl. John uit het dorp Bonte in Nkoranza District. Hij was tot zijn 25e kerngezond geweest, maar zat inmiddels al 4 jaar lang met een vrijwel totaal open onderbeen in het huis van zijn moeder. Hij was een soort “sociale outcast” geworden, hij kwam nooit meer buiten en er was geen hoop op genezing meer.
De aandoening aan zijn been was vrij plotseling ontstaan en daarna snel groter geworden. Daarna had geen enkele arts hem kunnen helpen, laat staan genezen.
Na het horen van zijn verhaal en het zien van enkele foto’s van zijn been hebben Baffo, Joe Emma en ik hem in oktober 2022 thuis opgezocht. Zijn dorp ligt ongeveer 3 kwartier rijden van Nkoranza.
Wij werden bij ons bezoek diep geraakt door zijn uitzichtloze situatie. De diagnose was wellicht een Buruli ulcer o.i.d. (?), waarbij ook het bot van zijn onderbeen was aangetast. Wat het ook was, zijn onderbeen leek bij ons bezoek al reddeloos verloren. En geld voor welke behandeling dan ook was er helaas niet.
Alhoewel hij niet tot onze primaire doelgroep behoort voelden wij het als een opdracht om hem te helpen. PCC heeft er daarom voor gezorgd dat hij goed onderzocht werd. Uiteindelijk is in het Academisch Ziekenhuis van Kumasi een onderbeen amputatie (tot boven de knie) uitgevoerd. Een zware en onomkeerbare ingreep, maar een minder ingrijpende oplossing was er blijkbaar niet (meer).
Het mag gek klinken na een amputatie, maar John is na die ingreep enorm blij. Hij heeft nu geen sociaal stigma meer en kan, na de genezing van zijn wond, met behulp van 2 krukken weer “gewoon” naar buiten, hij maakt nu weer deel van de gemeenschap in zijn dorp uit.
En binnenkort wordt bij John een kunstbeen aangemeten, maar zelfs zonder kunstbeen droomt hij alweer over een nieuwe toekomst.
Tevens denken wij met hem mee over de beste manier waarop hij weer een inkomen kan verwerven.
John lacht breeduit, want hij heeft gelukkig weer hoop, in feite heeft hij zijn leven weer teruggevonden.
Wij weten dat er nog veel meer mensen zoals John in Ghana zijn en wij beseffen heel goed dat wij niet iedereen kunnen helpen. Wij zijn ook geen “alternatieve sociale dienst” voor iedereen in Ghana, dat kunnen wij nooit waarmaken.
Maar af en toe kunnen wij wel helpen en het verschil maken, zoals nu bij John.
Wij zijn heel blij en dankbaar dat dit mogelijk was, mede dankzij alle mensen die ons werk steunen!
Dank jullie wel, ook namens John uit Bonte!