De laatste jaren is hij tevens één van de 2 Ghanese bestuursleden van de Peace of Christ Foundation, die Hand in Hand beheert, en om die reden heeft het bestuur van de Nederlandse stichting Hand in Hand hem uitgenodigd voor een bezoek aan Nederland. Zo zal hij in de gelegenheid zijn om te overleggen over het gewenste lange termijn beleid voor PCC. Tegelijkertijd biedt dit bezoek hem de kans om diverse Nederlandse instellingen, die zorg bieden aan mensen met een verstandelijke beperking, te bezoeken en daar nog meer kennis over moderne zorg te verzamelen. Dit klinkt allemaal heel zakelijk, maar voor Joe Emma is het een geweldige ervaring en een groot avontuur.
 
De voorbereidingen voor deze trip hebben veel tijd gekost en Joe Emma heeft er maandenlang naar uitgekeken, maar nu is het dan toch zover. Het is zijn eerste trip buiten Ghana, zijn allereerste vliegreis en zijn eerste uitgebreide kennismaking met het leven in Europa. Van 20 april tot 19 mei is Joe Emma te gast in Nederland en al na de eerste week is zijn bezoek een enorm succes. De dag na aankomst op Schiphol was hij te gast in de kerk De Ark van Reeuwijk, waar hij de leden van deze gemeente niet alleen zeer bedankte voor hun grote en voortdurende steun aan de kinderen van Hand in Hand, maar waar hij vervolgens, tot ieders verrassing, zowaar solo en a capella (!) een prachtig Ghanees lied over de liefde van Jezus zong, met natuurlijk een groot applaus als resultaat. Dat doen de meeste Nederlanders hem niet na!
 
Twee dagen later gingen Jeannette, Joe Emma en ik naar een middelbare school in Amsterdam, waar alle scholieren zich eind maart een dag lang op een geweldige manier hebben ingespannen om fondsen voor PCC bij elkaar te brengen. Joe Emma en wij mochten daar een symbolische cheque van maar liefst € 6.700 (wat een fantastisch resultaat, well done, CSB in Amsterdam!!) in ontvangst nemen en het valt te begrijpen dat hij daar enorm van onder de indruk was. Al die jonge mensen, die Ghana en onze kinderen niet eens kennen en dan toch zoveel geld voor Hand in Hand bij elkaar brengen, wauww!
 
Ondertussen kijkt Joe Emma zijn ogen uit in Nederland en Jeannette en ik kijken voor even met Ghanese ogen naar Nederland en voelen ons dan extra trots op ons land. Al die schone straten en grachten, de mooie steden en dorpen, de vele fraaie huizen en tuinen, geen gaten in de wegen, geen politie die je zeer regelmatig en zonder enig nut tot stoppen maant, de goede organisatie van de zorg en het onderwijs en de vele prima sociale voorzieningen die politiek regelmatig ter discussie staan, maar die voor een Ghanees bijna paradijselijk lijken.
Hij voelt ook wel enige verontwaardiging, want waarom kunnen bepaalde zaken in Ghana niet geïmplementeerd worden, terwijl zoveel Ghanese beleidsmakers hier eerder op bezoek geweest zijn om kennis te vergaren en ervaringen op te doen? Wij zeggen hem dan heel eerlijk dat Nederland er ook vele jaren over heeft gedaan om te worden tot het land dat het nu is en dat het niet alleen een zaak van de overheid is, maar ook van alle burgers bij elkaar, die ieder hun verantwoordelijkheid nemen, bijv. bij zoiets simpels als het gooien van afval op straat.
 
Natuurlijk is er ook het koude voorjaar dat hij moedig trotseert en het vreemde eten van die Hollanders, dat hem regelmatig naar fufu doet verlangen, maar dat is maar heel even, want zijn ogen blijven schitteren. Joe Emma in Nederland is als Alice in Wonderland en aan de telefoon vertelt hij zijn familie en vrienden dat het allemaal echt waar is, dat hij het echt met eigen ogen heeft gezien.
 
Joe Emma zal nog 3 weken in Nederland verblijven en hij weet nu al dat hij van elke dag zal genieten en er heel veel kennis zal opdoen, die hij straks in Nkoranza en PCC zal kunnen gebruiken en dat was precies de bedoeling!