Jerry Ema geniet van het leven
Onze Community is gezegend met een vrij grote en levendige groep jongens van rond de 10 jaar. Met elkaar kunnen zij makkelijk een voetbalelftal vormen en één van deze groep is de levenslustige Jerry Ema.
Eigenlijk heette hij gewoon Ema, maar omdat er hier al meer jongens zijn met die naam werd hij al snel nader aangeduid met de naam van zijn eerste caregiver, Jerry, en sindsdien heet hij dus Jerry Ema.
Hij is waarschijnlijk in 2001 geboren en in 2006 naar PCC gekomen vanuit een weeshuis in Tamale, waar hij terechtgekomen was nadat hij op de drukke markt van Kintampo aan zijn lot was overgelaten. Degene, die hem daar achterliet, had nog wel een tasje met 2 T-shirtjes en 2 broekjes naast hem neergezet, je kind moet tenslotte wel goed gekleed gaan…
Jerry Ema kan niet praten, al heeft hij wel een paar speciale klanken die hij gebruikt om te proberen iets te zeggen. Zijn mimiek is zeer levendig en daar kan hij gelukkig veel mee duidelijk maken. Hij is zeker niet dom en begrijpt veel van wat tegen hem gezegd wordt. Jerry Ema is bijna altijd vrolijk, zeer behulpzaam, sociaal en erg actief. Samen met zijn kleine “broertje” John Papa woont hij bij de vrolijke en zorgzame caregiver Josephine en dat lijkt een prima combinatie. Hij zorgt goed voor John Papa, neemt deze bijv. mee aan de hand naar het eten, het zwembad of de rotskerk, kortom hij gedraagt zich als een echte grote broer!
Zijn grootste vriend is Moses en samen kunnen zij heelveel lol hebben, maar soms er is een groot probleem. Jerry Ema kan hartverscheurend huilen als Moses iets heeft gekregen dat hij niet heeft en andersom! Dan is de Comunity even te klein voor deze boys en dat zal iedereen horen! Gelukkig duurt het nooit erg lang, want de aandacht wordt meestal al snel door iets anders gegrepen.
Elke ochtend komt Jerry Ema naar mij toe rennen, omdat hij graag samen met mij en nog minstens een tiental andere kinderen meedoet aan een nieuw ochtendritueel. Eerst groeten wij allemaal keurig Mr. Robert in zijn rolstoel en dan rennen we snel naar ingang van de keuken om Janet heel luid een uitgerekt “Gooooood Moooorning” toe te roepen, waarop Janet zich niet onbetuigd laat en ons allemaal ook uitgebreid een “Goooood Mooorning” wenst. Daarna is Jerry Ema al snel weer vertrokken, want een uurtje rustig wandelen vind hij iets te saai, hij rent veel liever op zijn eigen manier een poosje rond. Als hij loopt, doet hij dat vaak met een soort dansje of shuffle, hij huppelt eigenlijk altijd rond en ziet of vindt steeds wel iets waarmee hij zich prima kan vermaken.
Het liefste speelt hij, net als bijna alle jongens van zijn leeftijd, een voetbalwedstrijd, maar ook in het zwembad en bij andere spelletjes geniet hij met volle teugen.
Hij gaat graag naar de Shalom Special School en is tevens erg blij met zijn extra lessen in de computer room van het Education Centre. Tot voor kort wilde hij eigenlijk alleen maar spelletjes op de computer doen, maar toen hij daarom voor straf een paar dagen niet op de computer mocht, heeft hij geaccepteerd dat hij ook met educatieve software aan de slag mag (moet…).
Elke avond na het eten ziet Jerry Ema het als zijn taak om de drum voor Kofi Asare op te halen, zodat deze het danklied voor de dag muzikaal kan begeleiden. En sinds kort brengt Jerry Ema ook af en toe ’s morgens een schaaltje met “Tom Brown” (= een voedzame pap) voor Jeannette en mij uit de grote keuken. Hij loopt dan uiterst behoedzaam, om vooral geen druppel te morsen, met de warme pap tussen alle andere kinderen, ezels, kippen en andere obstakels door naar ons huis en trots als een pauw laat hij dan zien dat het ook dit keer weer uitstekend gelukt is! En wij genieten dan natuurlijk extra van deze pap!
Jerry Ema is een echte levensgenieter, de lach staat bijna continue op zijn gezicht en hij is continue op zoek naar nieuwe leuke dingen in het leven.
Gelukkig voor Jerry Ema zijn er in PCC veel mogelijkheden voor hem om zijn leven kleur te geven en dat doet hij dan ook met volle teugen. En zo geeft hij op zijn beurt ook Hand in Hand een extra levendig tintje, waar iedereen blij van wordt!
Hij is waarschijnlijk in 2001 geboren en in 2006 naar PCC gekomen vanuit een weeshuis in Tamale, waar hij terechtgekomen was nadat hij op de drukke markt van Kintampo aan zijn lot was overgelaten. Degene, die hem daar achterliet, had nog wel een tasje met 2 T-shirtjes en 2 broekjes naast hem neergezet, je kind moet tenslotte wel goed gekleed gaan…
Jerry Ema kan niet praten, al heeft hij wel een paar speciale klanken die hij gebruikt om te proberen iets te zeggen. Zijn mimiek is zeer levendig en daar kan hij gelukkig veel mee duidelijk maken. Hij is zeker niet dom en begrijpt veel van wat tegen hem gezegd wordt. Jerry Ema is bijna altijd vrolijk, zeer behulpzaam, sociaal en erg actief. Samen met zijn kleine “broertje” John Papa woont hij bij de vrolijke en zorgzame caregiver Josephine en dat lijkt een prima combinatie. Hij zorgt goed voor John Papa, neemt deze bijv. mee aan de hand naar het eten, het zwembad of de rotskerk, kortom hij gedraagt zich als een echte grote broer!
Zijn grootste vriend is Moses en samen kunnen zij heelveel lol hebben, maar soms er is een groot probleem. Jerry Ema kan hartverscheurend huilen als Moses iets heeft gekregen dat hij niet heeft en andersom! Dan is de Comunity even te klein voor deze boys en dat zal iedereen horen! Gelukkig duurt het nooit erg lang, want de aandacht wordt meestal al snel door iets anders gegrepen.
Elke ochtend komt Jerry Ema naar mij toe rennen, omdat hij graag samen met mij en nog minstens een tiental andere kinderen meedoet aan een nieuw ochtendritueel. Eerst groeten wij allemaal keurig Mr. Robert in zijn rolstoel en dan rennen we snel naar ingang van de keuken om Janet heel luid een uitgerekt “Gooooood Moooorning” toe te roepen, waarop Janet zich niet onbetuigd laat en ons allemaal ook uitgebreid een “Goooood Mooorning” wenst. Daarna is Jerry Ema al snel weer vertrokken, want een uurtje rustig wandelen vind hij iets te saai, hij rent veel liever op zijn eigen manier een poosje rond. Als hij loopt, doet hij dat vaak met een soort dansje of shuffle, hij huppelt eigenlijk altijd rond en ziet of vindt steeds wel iets waarmee hij zich prima kan vermaken.
Het liefste speelt hij, net als bijna alle jongens van zijn leeftijd, een voetbalwedstrijd, maar ook in het zwembad en bij andere spelletjes geniet hij met volle teugen.
Hij gaat graag naar de Shalom Special School en is tevens erg blij met zijn extra lessen in de computer room van het Education Centre. Tot voor kort wilde hij eigenlijk alleen maar spelletjes op de computer doen, maar toen hij daarom voor straf een paar dagen niet op de computer mocht, heeft hij geaccepteerd dat hij ook met educatieve software aan de slag mag (moet…).
Elke avond na het eten ziet Jerry Ema het als zijn taak om de drum voor Kofi Asare op te halen, zodat deze het danklied voor de dag muzikaal kan begeleiden. En sinds kort brengt Jerry Ema ook af en toe ’s morgens een schaaltje met “Tom Brown” (= een voedzame pap) voor Jeannette en mij uit de grote keuken. Hij loopt dan uiterst behoedzaam, om vooral geen druppel te morsen, met de warme pap tussen alle andere kinderen, ezels, kippen en andere obstakels door naar ons huis en trots als een pauw laat hij dan zien dat het ook dit keer weer uitstekend gelukt is! En wij genieten dan natuurlijk extra van deze pap!
Jerry Ema is een echte levensgenieter, de lach staat bijna continue op zijn gezicht en hij is continue op zoek naar nieuwe leuke dingen in het leven.
Gelukkig voor Jerry Ema zijn er in PCC veel mogelijkheden voor hem om zijn leven kleur te geven en dat doet hij dan ook met volle teugen. En zo geeft hij op zijn beurt ook Hand in Hand een extra levendig tintje, waar iedereen blij van wordt!
