In Memoriam Quinten
Toen hij 14 jaar geleden op ongeveer 2 jarige leeftijd naar Hand in Hand toekwam
, bleek Quinten al een kwetsbare gezondheid te hebben, met meervoudige beperkingen en tevens epilepsie. Zijn zeer beperkte gezichtsvermogen en slechthorendheid maakten het erg moeilijk voor hem om met zijn omgeving te communiceren en zijn zeer matige loopvermogen en geringe kracht maakten zijn wereld heel klein. Het mag duidelijk zijn: Quinten was sinds zijn komst naar PCC en in feite al vanaf zijn geboorte een zorgbehoevend en kwetsbaar mens.
Diezelfde kwetsbaarheid zorgde er wel voor dat de meeste caregivers en vrijwilligers altijd bereid waren om hun aandacht, zorg en liefde aan Quinten te schenken, hij riep dat gevoel als het ware bij hen op zodra zij hem zagen.
De kwetsbaarheid van Quinten zorgde er ook voor dat hij regelmatig ziek en verzwakt was, hij was bijv. erg vatbaar voor allerlei luchtweginfecties en malaria. En als hij weer eens ziek was, dan werd ook onmiddellijk duidelijk hoe gering zijn weerstand en groot zijn kwetsbaarheid was.
Diverse malen lag hij de afgelopen jaren in het ziekenhuis en elke keer hadden wij de angst dat hij het niet zo redden, maar telkens kwam hij er weer bovenop. Dan lachte hij ons een paar dagen later weer toe met die zachte glimlach van hem, kon hij zelfs af en toe het begin van een dansbeweging tonen en dan voelden wij dat hij blij was dat hij zich weer beter voelde. Kleine maar kostbare momenten waren dat en de vreugde van iedereen in PCC was groot: Quinten had het weer gered!
Dan werd hij weer geknuffeld en gekoesterd en werd zachtjes voor hem gezongen om hem duidelijk te maken hoeveel wij van hem hielden. De zorg van caregivers als Emma Donkor en later Michael was teder en vol warmte.
Maar we wisten dat het niet altijd goed kon blijven gaan, daarvoor waren zijn beperkingen te groot, was zijn basisconditie simpelweg te zwak en had hij te weinig herstelvermogen. Wij voorvoelden dat hij niet oud zou worden, maar de vraag was hoe lang hij het vol kan houden.
Diezelfde kwetsbaarheid zorgde er wel voor dat de meeste caregivers en vrijwilligers altijd bereid waren om hun aandacht, zorg en liefde aan Quinten te schenken, hij riep dat gevoel als het ware bij hen op zodra zij hem zagen.
De kwetsbaarheid van Quinten zorgde er ook voor dat hij regelmatig ziek en verzwakt was, hij was bijv. erg vatbaar voor allerlei luchtweginfecties en malaria. En als hij weer eens ziek was, dan werd ook onmiddellijk duidelijk hoe gering zijn weerstand en groot zijn kwetsbaarheid was.
Diverse malen lag hij de afgelopen jaren in het ziekenhuis en elke keer hadden wij de angst dat hij het niet zo redden, maar telkens kwam hij er weer bovenop. Dan lachte hij ons een paar dagen later weer toe met die zachte glimlach van hem, kon hij zelfs af en toe het begin van een dansbeweging tonen en dan voelden wij dat hij blij was dat hij zich weer beter voelde. Kleine maar kostbare momenten waren dat en de vreugde van iedereen in PCC was groot: Quinten had het weer gered!
Dan werd hij weer geknuffeld en gekoesterd en werd zachtjes voor hem gezongen om hem duidelijk te maken hoeveel wij van hem hielden. De zorg van caregivers als Emma Donkor en later Michael was teder en vol warmte.
Maar we wisten dat het niet altijd goed kon blijven gaan, daarvoor waren zijn beperkingen te groot, was zijn basisconditie simpelweg te zwak en had hij te weinig herstelvermogen. Wij voorvoelden dat hij niet oud zou worden, maar de vraag was hoe lang hij het vol kan houden.
Uiteindelijk blijkt nu dat hij het 16 jaar lang heeft volgehouden, waarvan 14 jaar in PCC. Deze zomer waren er opnieuw diverse periodes met toenemende zorgen en elke keer weer vroegen wij ons af: hoe lang houdt hij dit nog vol?
Op 16 september 2014 was het zover. Toen heeft Quinten, na opnieuw een periode van ziek zijn en een bezoek aan het ziekenhuis, zijn strijd om het leven op moeten geven. Op de vroege ochtend van die dag is hij heengegaan en later die dag is hij na een korte en eenvoudige plechtigheid begraven op de algemene begraafplaats van Nkoranza.
In de ogen van velen was het leven van Quinten bepaald niet benijdenswaardig. Hij had nu eenmaal te maken met veel beperkingen, ziektes en periodes van grote zwakte. Aan zijn aardse leven is nu een einde gekomen en daarom hebben we zijn lichaam aan de aarde toevertrouwd. Maar wij geloven en vertrouwen dat zijn ziel op mag gaan tot zijn Heer en Schepper.
Dag Quinten, het was fijn dat je zo lang bij ons mocht wonen en dat wij in PCC voor je konden zorgen. Jouw leven in PCC met het kleine geluk van elke dag, maar ook vol zorgen en lijden, is nu voorbij. Wij geloven dat jij nu zacht en in vrede in Gods beschermende armen de eeuwige rust mag vinden. Amen.
Op 16 september 2014 was het zover. Toen heeft Quinten, na opnieuw een periode van ziek zijn en een bezoek aan het ziekenhuis, zijn strijd om het leven op moeten geven. Op de vroege ochtend van die dag is hij heengegaan en later die dag is hij na een korte en eenvoudige plechtigheid begraven op de algemene begraafplaats van Nkoranza.
In de ogen van velen was het leven van Quinten bepaald niet benijdenswaardig. Hij had nu eenmaal te maken met veel beperkingen, ziektes en periodes van grote zwakte. Aan zijn aardse leven is nu een einde gekomen en daarom hebben we zijn lichaam aan de aarde toevertrouwd. Maar wij geloven en vertrouwen dat zijn ziel op mag gaan tot zijn Heer en Schepper.
Dag Quinten, het was fijn dat je zo lang bij ons mocht wonen en dat wij in PCC voor je konden zorgen. Jouw leven in PCC met het kleine geluk van elke dag, maar ook vol zorgen en lijden, is nu voorbij. Wij geloven dat jij nu zacht en in vrede in Gods beschermende armen de eeuwige rust mag vinden. Amen.