Hoe gaat het met….. deel 4
Elianne heeft ons verzocht om wat meer te vertellen over een drietal bewoners van PCC, die zij nog kent uit het jaar 2000 (!)
in het psychiatrisch ziekenhuis van Accra. Dat is maar liefst 16 jaar geleden, dus alle reden voor een update over Abena, Afia en Peace in deel 4 van de serie “Hoe gaat het met….?”
Abena
Abena (ook wel Ademodee genoemd) is al jarenlang de senior onder onze vrouwelijke bewoners en zo gedraagt zij zich ook een beetje. Zij doet waar zij zin in heeft, verheft met enige regelmaat haar luide stem en haar “Hééééé” klinkt dan over de hele compound.
Overdag brengt zij meestal de dag door in de Daycare en dat geeft haar rust.
Zij heeft verschillende polen. Enerzijds is zij graag op zichzelf, liefst zittend voor de deur van de Girls Dormitory en rustig toekijkend naar wat er zoal gebeurt. Anderzijds zoekt zij regelmatig contact, bijv. met jongere kinderen of met Afia die zij als haar jongere zus beschouwt, maar ook wel met anderen om bijvoorbeeld duidelijk te maken dat zij een mooie ketting, armband of oorbel heeft of juist dat die kapot is en jouw hulp nodig heeft.
Als zij uit haar humeur is dan ontgaat ons dat zeker niet, omdat zij dan niet wil eten of soms zelfs haar kleren uittrekt.
Maar over het algemeen gedraagt zij zich heel gelijkmatig, is zij vooral zichzelf en geniet zij op een rustige manier van haar leven in PCC.
Afia
Afia is één van onze autistische bewoners en iemand met wisselende stemmingen. Meestal is zij heel rustig, goed voorspelbaar en dan toont zij regelmatig haar mooie, minzame glimlach, terwijl zij vooral in haar eigen wereld leeft, maar in andere periodes lijkt zij om onduidelijke redenen verstoord. Dan is zij soms zeer onhandelbaar, weigert te wandelen, te eten of wat dan ook te doen waar zij geen zin in heeft. En haar uit zo’n stemming krijgen is bepaald niet eenvoudig!
Abena
Abena (ook wel Ademodee genoemd) is al jarenlang de senior onder onze vrouwelijke bewoners en zo gedraagt zij zich ook een beetje. Zij doet waar zij zin in heeft, verheft met enige regelmaat haar luide stem en haar “Hééééé” klinkt dan over de hele compound.
Overdag brengt zij meestal de dag door in de Daycare en dat geeft haar rust.
Zij heeft verschillende polen. Enerzijds is zij graag op zichzelf, liefst zittend voor de deur van de Girls Dormitory en rustig toekijkend naar wat er zoal gebeurt. Anderzijds zoekt zij regelmatig contact, bijv. met jongere kinderen of met Afia die zij als haar jongere zus beschouwt, maar ook wel met anderen om bijvoorbeeld duidelijk te maken dat zij een mooie ketting, armband of oorbel heeft of juist dat die kapot is en jouw hulp nodig heeft.
Als zij uit haar humeur is dan ontgaat ons dat zeker niet, omdat zij dan niet wil eten of soms zelfs haar kleren uittrekt.
Maar over het algemeen gedraagt zij zich heel gelijkmatig, is zij vooral zichzelf en geniet zij op een rustige manier van haar leven in PCC.
Afia
Afia is één van onze autistische bewoners en iemand met wisselende stemmingen. Meestal is zij heel rustig, goed voorspelbaar en dan toont zij regelmatig haar mooie, minzame glimlach, terwijl zij vooral in haar eigen wereld leeft, maar in andere periodes lijkt zij om onduidelijke redenen verstoord. Dan is zij soms zeer onhandelbaar, weigert te wandelen, te eten of wat dan ook te doen waar zij geen zin in heeft. En haar uit zo’n stemming krijgen is bepaald niet eenvoudig!
Gewoonlijk geniet zij overdag van de rust en de regelmaat in de ruimte voor autistische bewoners. En tijdens feesten kan zij helemaal gelukzalig staan te deinen, vlak bij de Kofi Asare muziek groep. Helemaal in haar element!
Peace
In het jaar 2000 was Peace nog maar een jaar of 6 – 7, een klein jochie dus. Inmiddels is hij in PCC een volwassen man geworden, iemand die het beste gedijt als je hem zijn eigen gang laat gaan. Zo is hij altijd op zoek naar voor hem belangrijke voorwerpen, zoals schoenen (bijv. 2 verschillende slippers van anderen) en natuurlijk steentjes, flessendoppen of iets anders wat hij als geld beschouwt.
Overdag brengt hij door in de ruimte voor onze autistische bewoners, waar hij graag een dutje doet. Ondanks medicatie krijgt hij helaas nog regelmatig epileptische aanvallen.
Verder kan hij soms vrij dwingend om je aandacht vragen door je arm stevig vast te pakken (“dada, dada”) en je dan mee te trekken, zonder dat altijd duidelijk is wat hij precies van je wil.
Overall mag je het leven van Peace in PCC zeker overzichtelijk en “peaceful” noemen en hij vaart er wel bij.
Verhalen van drie bewoners van PCC, ieder op hun eigen manier al ruim 15 jaar genietend van het leven in onze Community.
Wij zijn blij dat PCC het verschil in hun leven heeft kunnen maken.
Wil jij ook graag meer weten over de ontwikkeling van één van onze bewoners? Stuur mij dan s.v.p. een verzoek per email toe en wie weet ziet u dan binnenkort in deze rubriek het antwoord op die vraag!
Wordt vervolgd!
Verzoeken over recente verhalen en foto’s van andere kinderen graag naar: [email protected]
Peace
In het jaar 2000 was Peace nog maar een jaar of 6 – 7, een klein jochie dus. Inmiddels is hij in PCC een volwassen man geworden, iemand die het beste gedijt als je hem zijn eigen gang laat gaan. Zo is hij altijd op zoek naar voor hem belangrijke voorwerpen, zoals schoenen (bijv. 2 verschillende slippers van anderen) en natuurlijk steentjes, flessendoppen of iets anders wat hij als geld beschouwt.
Overdag brengt hij door in de ruimte voor onze autistische bewoners, waar hij graag een dutje doet. Ondanks medicatie krijgt hij helaas nog regelmatig epileptische aanvallen.
Verder kan hij soms vrij dwingend om je aandacht vragen door je arm stevig vast te pakken (“dada, dada”) en je dan mee te trekken, zonder dat altijd duidelijk is wat hij precies van je wil.
Overall mag je het leven van Peace in PCC zeker overzichtelijk en “peaceful” noemen en hij vaart er wel bij.
Verhalen van drie bewoners van PCC, ieder op hun eigen manier al ruim 15 jaar genietend van het leven in onze Community.
Wij zijn blij dat PCC het verschil in hun leven heeft kunnen maken.
Wil jij ook graag meer weten over de ontwikkeling van één van onze bewoners? Stuur mij dan s.v.p. een verzoek per email toe en wie weet ziet u dan binnenkort in deze rubriek het antwoord op die vraag!
Wordt vervolgd!
Verzoeken over recente verhalen en foto’s van andere kinderen graag naar: [email protected]