Genieten van maaltijden in PCC
De wereld is vol grote vragen, maar één van de belangrijkste vragen in veel huishoudens is een heel simpele, nl.: “Wat eten wij vandaag”?
Dat geldt natuurlijk ook voor het grote huishouden van PCC, waar 3 x per dag alle 140 bewoners en caregivers met spanning uitkijken wat de pot dit keer zal schaffen.
Door de jaren heen is het menu in PCC wel wat gewijzigd en volgens ons is het daardoor gevarieerder, beter van kwaliteit en smakelijker geworden.
Maar ook hier geldt: “the proof of the pudding is in the eating”. Elke dag staan dan ook al die kritische eters klaar om of lekker te smikkelen van de aangeboden maaltijd dan wel stilzwijgend of luidkeels hun afkeer te laten blijken.
Zo weigerde James heel lang om iets anders dan rijst te eten en hij maakte dat telkens heel duidelijk door dan te gaan huilen en het bord met het niet gewenste eten desnoods op de grond te kieperen.
Het ontbijt was voorheen meestal maïspap, maar tegenwoordig zijn er ook diverse andere ontbijten. Favoriet is de “tea”, dat is in feite gebakken ei op een lekker stuk brood met daarbij chocolademelk en tijdens de ochtendwandeling is dan het enthousiaste “tea, tea, tea” niet van de lucht!
Maar ook “Tom Brown”, een pap met o.a. sojameel en gemalen pinda’s, is erg populair (en lekker!), net als een bol met gebakken meel van bonen “Koose” of “beans cake”, dat is een soort oliebol, maar dan lekkerder en voedzamer! Die bol is een extraatje bij de pap van die ochtend en wordt met zwier door Janet aan alle kinderen uitgedeeld. Theresa begint zelfs niet aan haar pap als zij nog geen Koose ontvangen heeft en anders toch zeker een stuk brood!
Het avondeten is meestal één van de bekende Ghanese maaltijden. Uiteraard moet je daar van houden en dat doen de meeste bewoners van PCC gelukkig.
Door de jaren heen is het menu in PCC wel wat gewijzigd en volgens ons is het daardoor gevarieerder, beter van kwaliteit en smakelijker geworden.
Maar ook hier geldt: “the proof of the pudding is in the eating”. Elke dag staan dan ook al die kritische eters klaar om of lekker te smikkelen van de aangeboden maaltijd dan wel stilzwijgend of luidkeels hun afkeer te laten blijken.
Zo weigerde James heel lang om iets anders dan rijst te eten en hij maakte dat telkens heel duidelijk door dan te gaan huilen en het bord met het niet gewenste eten desnoods op de grond te kieperen.
Het ontbijt was voorheen meestal maïspap, maar tegenwoordig zijn er ook diverse andere ontbijten. Favoriet is de “tea”, dat is in feite gebakken ei op een lekker stuk brood met daarbij chocolademelk en tijdens de ochtendwandeling is dan het enthousiaste “tea, tea, tea” niet van de lucht!
Maar ook “Tom Brown”, een pap met o.a. sojameel en gemalen pinda’s, is erg populair (en lekker!), net als een bol met gebakken meel van bonen “Koose” of “beans cake”, dat is een soort oliebol, maar dan lekkerder en voedzamer! Die bol is een extraatje bij de pap van die ochtend en wordt met zwier door Janet aan alle kinderen uitgedeeld. Theresa begint zelfs niet aan haar pap als zij nog geen Koose ontvangen heeft en anders toch zeker een stuk brood!
Het avondeten is meestal één van de bekende Ghanese maaltijden. Uiteraard moet je daar van houden en dat doen de meeste bewoners van PCC gelukkig.
Ghana heeft een grote variëteit aan standaard maaltijden, zoals Ampesi, Banku, Omo Tuo, Tee set, Kenkey, Waakye, Gari, gewone, gebakken of Jollof rijst en mijn favoriet, zowel wat naam als wat smaak betreft: Kontomire met Palava saus!
Al deze schotels worden meer of minder frequent ook in de keuken van Janet bereid (zie ook AC nr. 4 van dit jaar), dus er is veel variatie in de aangeboden maaltijden, al staan bepaalde schotels wel wekelijks op een dag van de week vast op het menu. De variatie bestaat ook uit verschillende soorten groenten bij de maaltijden.
En de lunches zijn vaak een lichte variant van één van de net genoemde schotels. En tussendoor krijgen de kinderen regelmatig ook nog wat fruit.
De favoriet van veel Ghanezen is natuurlijk de fufu schotel, vooral lekker door de erbij gebruikte soup (= meer saus dan soep), bijv. groundnut of light soup. Elke zondagmiddag wordt er door caregivers en de jong volwassen bewoners zoals Latif urenlang fufu gestampt (een zware klus!), maar iedereen is er dol op en heeft alle inspanningen er dus graag voor over.
Dit klinkt allemaal heel lekker, maar een maaltijd is in Ghana pas een echte maaltijd als er ook vlees o.i.d. bij zit. En onze kinderen zijn gek op vlees, vis of een gekookt eitje bij het eten. Sommigen stoppen bijv. een kippenboutje of stukje geitenvlees (’s morgens geslacht, ‘s avonds gegeten…..) in hun broekzak om er nog wat langer van te kunnen genieten en het af en toe trots te laten zien!
Alle heerlijke dagelijkse maaltijden zorgen er voor dat de kinderen van PCC er bijna allemaal goed en gezond uitzien en daar zijn wij iedereen die daaraan op de een of andere manier bijdraagt (bijv. als sponsor, donateur of als harde werker in de keuken) heel erg dankbaar voor.
Wij zeggen na het schrijven van deze column tegen onze lezers en tegen alle bewoners van PCC graag: “Eet smakelijk!!”