Geboren: 2004
Overleden: 10-05-2006
 
Het was laat in de middag op de 10de mei, toen Alidya alleen van het ziekenhuis terugkeerde. Aangezien het bijna etenstijd was, had niemand aandacht voor haar, want als het tijd is om te eten, is iedereen op de een of andere manier bezig met het eetgebeuren. Het duurde dus even voor ze een ander zorggever had gevonden om het slechte nieuws aan te vertellen: Francis was zojuist overleden. Langzaam verspreidde het woord zich en in de keuken werd het stil. Emanuel sprong op en ik merkte dat de gezichtsuitdrukkingen van alle mannen in de community, ook die van de oudere kinderen, waren veranderd in een soort grauwe doelbewustheid. Nog voor de regen, snel, we moeten hem begraven. Dat was waar, wilde paarse wolken waren zich aan het verzamelen voor een echte flinke tropische storm. Osei verscheen op het toneel en hielp een auto en twee mannen met schoppen en pikhouwelen vinden. Emanuel nam het gewichtloze bundeltje kleed dat Francis was en toonde hem snel en stil voor een laatste keer aan ons allemaal, terwijl we daar chaotisch door elkaar heen zaten en stonden. Francis’ gezicht zag eruit alsof hij en een diepe slaap was. (Ik heb veel dode mensen gezien, ook kinderen. Zij kwamen nooit op mij over als slapend, maar Francis deed dat wel) Niemand zei iets. Handen werden geschud. Alidya huilde zachtjes en de eerste regendruppels vielen. Francis werd in een kist gedaan, en er weer uitgehaald. Blijkbaar wilde de traditie dat het lichaam begraven werd zodat het zo snel mogelijk een kon worden met de grond waar hij in werd gelegd. Geen gebed, geen afscheid, geen rouwen nu, Francis is uit de community gehaald en wordt naar de kerktuin gereden door de mannen. Voor de regen met bakken uit de hemel valt, is Francis thuis, evenals de mannen. Dat was het dan, Francis. Dank je wel voor je gezelschap. Zacht en breekbaar, maar met een sterke ziel. Dank aan de mannen van de community, dat ze weten wanneer het tijd is om te gaan, en kunnen handelen met een dergelijke, ik zeg het nogmaals, grauwe doelbewustheid. Dank aan de vrouwen van de community voor jullie aardse wijsheid, jullie acceptatie van het leven en de dood. De volgende dag was er een kleine herdenkingsbijeenkomst voor Francis, net zo klein als hij zelf was. Robert zei een gebed, Charity zong een lied en Ema sprak over zijn leven bij ons, van november tot mei. Hij vertelde over het hoogtepunt dat wij ons allen herinneren: hoe Francis de rol van het kindje Jezus had gekregen tijdens het kerst spel. Hoe mooi hij was en hoe hij gevierd werd. Hij werd hoog in de lucht gegooid, steeds opnieuw, en gevangen, en weer opnieuw de lucht in gegooid. Hosanna, hosanna! Alle anderen zongen en dansten voor, achter en om hem heen. Werd hij te hoog de lucht in gegooid? Zagen de engelen hem, en wilden ze hem hebben? Of was hij, Francis, zelf een engel en kwam hij er hier pas achter? Dag lieve Francis. We zullen je goed blijven herinneren. Je grote zus Philomena vraagt waar je bent en we zullen haar vertellen over hoe je bij de engelen bent gaan wonen. Vlieg klein kind, vlieg. Vlieg, Francis, vlieg…
 
Terug naar het overzicht