Ayuba
Nog even en dan woont Ayuba precies 10 jaar lang in Hand in Hand. Wat een tijd al, dat is ongeveer de helft van zijn leven! Hij is vermoedelijk in 1991 geboren, maar precies weten wij het niet.
In ieder geval is hij in 2001 bij ons gekomen vanuit Osu Cildren’s Home in Accra, waar hij blijkbaar al in 1996 door zijn vader (!?) naartoe gebracht is, tegelijk met zijn broer.
Ayuba heeft het syndroom van Down en daarnaast epilepsie, maar bezit verder een uitstekende gezondheid. Hij heeft zich in die 10 jaar in PCC dan ook prima kunnen ontwikkelen van een schattig klein jongentje tot een grote, gezellige en plezierige jonge man. Hij past goed bij het klassieke beeld van kinderen met het syndroom van Down, hij is een positief mens met gevoel voor humor, met veel behoefte aan aandacht en hij is zeker gevoelig voor stimulerende prikkels (NB: als ik dit zo opschrijf denk ik: dat geldt eigenlijk voor bijna alle mensen…..!?).
Ayuba is een zeer gewaardeerde bewoner van PCC, hij gaat bijna altijd heel leuk met de andere kinderen en jongvolwassen bewoners om. Op zaterdagochtenden grijpt hij graag zijn kans, dan mag hij tijdens het ochtendprogramma op de drum spelen en drummen doet hij ontzettend graag. In een vrij monotoon ritme drumt en zingt hij dan uren achter elkaar en op die ochtenden verzamelt hij zo de hele groep om zich heen.
Mabel heeft al jarenlang een speciaal plekje in haar hart voor Ayuba gereserveerd en laat dat regelmatig blijken. Ayuba bevestigt dat soms in zijn reactie naar haar, maar even gemakkelijk zegt hij duidelijk “nee” tegen haar en roept dan bijv., met een milde glimlach, dat M’Afia of één van de vrouwelijke caregivers zijn vrouw is. Hij is een echte charmeur.
Ayuba is inmiddels behoorlijk groot en sterk geworden, eigenlijk zelfs iets te stevig, want (te) vaak eet hij heerlijk de overblijvende restjes uit de etensschalen van anderen op en dat is goed te zien aan zijn buikje, zeg maar rustig: buik! Hij weet het allemaal best, met trots doet hij af en toe zijn shirt omhoog en streelt dan met een big smile over zijn buik, naar mij roepend dat hij echt niet teveel eet…..!?!
Graag loopt hij rond met een blokje hout,dat is zijn mobiele telefoon en hij vindt het prachtig als je dan naast hem komt staan om “zogenaamd” met jouw mobieltje een heus telefoon gesprek met hem te voeren!
Bijna dagelijks vraagt hij mij om hem iets te geven, soms vraagt hij om een radio, soms een zonnebril, maar meestal een Bijbel. Voor dat doel is elk dik boek goed, hij loopt daar dan regelmatig mee rond en leest er af en toe met een echte domineesstem uit voor, waarbij jij het boek al dan niet op de kop houdt. Helaas verliest hij het boek ook weer regelmatig en jawel, dan komt hij weer langs met de mooie boodschap: “I need a Bible”!
In de PCC kerk gaat hij ook graag voor in gebed en dat doet hij dan met heel veel verve, als een echte evangelist, zie de foto bij deze column.
Tijdens party’s danst Ayuba op geheel eigen wijze, zeer lichtvoetig en bijna op de plek paraderend als een soort majorette. Er gaat een bepaalde rust van zijn manier van dansen uit, een wilde dans past niet bij Ayuba.
Als hij een keertje boos is (gelukkig gebeurt dat maar weinig), dan maakt hij dat goed hoorbaar aan iedereen die hij tegenkomt duidelijk, maar hij weet zijn woede gelukkig goed binnen de perken te houden. En heel snel is zijn boosheid weer voorbij!
Zijn “broer” in PCC is Bright, samen vormen zij een mooi duo, al kunnen ze ook behoorlijk kibbelen, tot moeder Janet er een einde aan maakt. Ayuba helpt Janet regelmatig in de keuken, zoals hij ook elke dag keurig de straat voor het restaurant schoonveegt.
Vorig jaar, toen Jeannette en ik in Osu Children’s Home op bezoek waren, werden wij daar, zeer tot onze verrassing, aan de enige echte broer (!) van Ayuba voorgesteld. Die woont en leeft (zie boven) dus al 15 jaar lang in dat tehuis! Hij is normaal intelligent, zelfs meer dan dat, want hij blijkt aan de Universiteit van Accra te studeren. We hebben hem van harte uitgenodigd om eens bij zijn broer op bezoek te komen.
Overdag werkt Ayuba in de beschutte werkplaats, dat vind hij een gezellige plek, waar veel plezier gemaakt wordt, samen met de caregivers en de andere jongvolwassenen.
Ayuba geniet daarnaast graag van één op één aandacht in het Special Attention Programma met onze vrijwilligers, zoals ook op de voorlichtings-DVD van PCC uit 2010 goed te zien is.
Ayuba, al 10 jaar lang geniet hij van het leven in PCC en wij genieten van hem. Dat het nog heel lang zo mag blijven!
In ieder geval is hij in 2001 bij ons gekomen vanuit Osu Cildren’s Home in Accra, waar hij blijkbaar al in 1996 door zijn vader (!?) naartoe gebracht is, tegelijk met zijn broer.
Ayuba heeft het syndroom van Down en daarnaast epilepsie, maar bezit verder een uitstekende gezondheid. Hij heeft zich in die 10 jaar in PCC dan ook prima kunnen ontwikkelen van een schattig klein jongentje tot een grote, gezellige en plezierige jonge man. Hij past goed bij het klassieke beeld van kinderen met het syndroom van Down, hij is een positief mens met gevoel voor humor, met veel behoefte aan aandacht en hij is zeker gevoelig voor stimulerende prikkels (NB: als ik dit zo opschrijf denk ik: dat geldt eigenlijk voor bijna alle mensen…..!?).
Ayuba is een zeer gewaardeerde bewoner van PCC, hij gaat bijna altijd heel leuk met de andere kinderen en jongvolwassen bewoners om. Op zaterdagochtenden grijpt hij graag zijn kans, dan mag hij tijdens het ochtendprogramma op de drum spelen en drummen doet hij ontzettend graag. In een vrij monotoon ritme drumt en zingt hij dan uren achter elkaar en op die ochtenden verzamelt hij zo de hele groep om zich heen.
Mabel heeft al jarenlang een speciaal plekje in haar hart voor Ayuba gereserveerd en laat dat regelmatig blijken. Ayuba bevestigt dat soms in zijn reactie naar haar, maar even gemakkelijk zegt hij duidelijk “nee” tegen haar en roept dan bijv., met een milde glimlach, dat M’Afia of één van de vrouwelijke caregivers zijn vrouw is. Hij is een echte charmeur.
Ayuba is inmiddels behoorlijk groot en sterk geworden, eigenlijk zelfs iets te stevig, want (te) vaak eet hij heerlijk de overblijvende restjes uit de etensschalen van anderen op en dat is goed te zien aan zijn buikje, zeg maar rustig: buik! Hij weet het allemaal best, met trots doet hij af en toe zijn shirt omhoog en streelt dan met een big smile over zijn buik, naar mij roepend dat hij echt niet teveel eet…..!?!
Graag loopt hij rond met een blokje hout,dat is zijn mobiele telefoon en hij vindt het prachtig als je dan naast hem komt staan om “zogenaamd” met jouw mobieltje een heus telefoon gesprek met hem te voeren!
Bijna dagelijks vraagt hij mij om hem iets te geven, soms vraagt hij om een radio, soms een zonnebril, maar meestal een Bijbel. Voor dat doel is elk dik boek goed, hij loopt daar dan regelmatig mee rond en leest er af en toe met een echte domineesstem uit voor, waarbij jij het boek al dan niet op de kop houdt. Helaas verliest hij het boek ook weer regelmatig en jawel, dan komt hij weer langs met de mooie boodschap: “I need a Bible”!
In de PCC kerk gaat hij ook graag voor in gebed en dat doet hij dan met heel veel verve, als een echte evangelist, zie de foto bij deze column.
Tijdens party’s danst Ayuba op geheel eigen wijze, zeer lichtvoetig en bijna op de plek paraderend als een soort majorette. Er gaat een bepaalde rust van zijn manier van dansen uit, een wilde dans past niet bij Ayuba.
Als hij een keertje boos is (gelukkig gebeurt dat maar weinig), dan maakt hij dat goed hoorbaar aan iedereen die hij tegenkomt duidelijk, maar hij weet zijn woede gelukkig goed binnen de perken te houden. En heel snel is zijn boosheid weer voorbij!
Zijn “broer” in PCC is Bright, samen vormen zij een mooi duo, al kunnen ze ook behoorlijk kibbelen, tot moeder Janet er een einde aan maakt. Ayuba helpt Janet regelmatig in de keuken, zoals hij ook elke dag keurig de straat voor het restaurant schoonveegt.
Vorig jaar, toen Jeannette en ik in Osu Children’s Home op bezoek waren, werden wij daar, zeer tot onze verrassing, aan de enige echte broer (!) van Ayuba voorgesteld. Die woont en leeft (zie boven) dus al 15 jaar lang in dat tehuis! Hij is normaal intelligent, zelfs meer dan dat, want hij blijkt aan de Universiteit van Accra te studeren. We hebben hem van harte uitgenodigd om eens bij zijn broer op bezoek te komen.
Overdag werkt Ayuba in de beschutte werkplaats, dat vind hij een gezellige plek, waar veel plezier gemaakt wordt, samen met de caregivers en de andere jongvolwassenen.
Ayuba geniet daarnaast graag van één op één aandacht in het Special Attention Programma met onze vrijwilligers, zoals ook op de voorlichtings-DVD van PCC uit 2010 goed te zien is.
Ayuba, al 10 jaar lang geniet hij van het leven in PCC en wij genieten van hem. Dat het nog heel lang zo mag blijven!
