PCC gaat weer verder en hoe!
Na de treurige gebeurtenissen van de afgelopen weken is het heel goed om te zien en te ervaren dat het dagelijks leven in PCC inmiddels weer gewoon verdergaat.
Kan dat dan wel, gewoon verdergaan en doen of er niets gebeurd is? Wel, dat laatste is zeker niet het geval.
Koo Ema bijvoorbeeld loopt nog steeds rond zonder zijn PCC broer Ntiamoah, dat was zijn vaste maat bij het lopen, eten en slapen en het is aan zijn gezicht te zien dat hij hem mist. Verdergaan is iets anders dan vergeten.
Begin oktober is er een speciale kerkdienst gehouden in onze rotskerk, waar Father Benneh op een voor iedereen zeer begrijpelijke manier het heengaan van M’Adyoa en Ntiamoah heeft besproken en in het perspectief van de eeuwigheid heeft geplaatst. Daarna werden alle kinderen en caregivers met heilige olie gezalfd en iedereen stond te dringen om deze zalving te ontvangen. Alhoewel ik persoonlijk niet RK ben, vind ik het wel erg mooi dat de RK kerk voor deze situatie een eeuwenoud ritueel heeft dat door iedereen duidelijk zeer gewaardeerd wordt. En toen alle kinderen vervolgens van de Father ook nog een rozenkrans ontvingen, leidde dat tot grote blijdschap, al krijg ik de indruk dat de meeste kinderen de rozenkrans iets anders gebruiken dan volgens de kerk de bedoeling is…
En 3 weken later is het in onze kerk groot feest, want maar liefst 7 kinderen worden gedoopt, nl. Edmond, Tettey, Yaw Peter, Eno Mary, James, Amma Lekma en Gabriel. De doop wordt hen bediend als teken dat ook deze 7 kinderen er helemaal bij horen, zij zijn met hun beperkingen volwaardig kind van God, door Hem geschapen. Ooit zijn M’Adyoa en Ntiamoah gedoopt vanuit de oproep van Jezus: Laat alle kinderen tot Mij komen en net zo komen deze 7 nu naar voren om één voor één de heilige doop te ontvangen.
De kinderen zien er op de ochtend van de doopdienst met hun speciale doopkleed allemaal prachtig uit en het lijkt wel alsof ieder van hen voelt dat dit een heel bijzondere dag is. Yaw Peter met zijn eeuwige glimlach grijnst nog meer dan anders, de langzamerhand sterker wordende Amma Lekma probeert haar kleine hoofd op te richten om te zien wat er toch precies gebeurt en de kleintjes kijken met heel grote, verwachtingsvolle ogen rond. Tettey loopt zelf naar zijn plaats voorin de kerk, wie had dat gedacht toen hij hier 1 ½ jaar geleden aankwam en toen, al 4 ½ jaar oud, nog maar nauwelijks zelf iets kon doen? Kijk ook eens naar de kleine James en Gabriel, zij genieten van alle aandacht en laten dat d.m.v. hun uitroepen duidelijk horen en iedereen wordt heel blij van hun vreugde. Edmond, in zijn dorp door iedereen verstoten, wordt nu hier gedoopt als teken dat ook hij er helemaal bij hoort en zijn speciale blik, die hem elders zoveel problemen bezorgde, straalt van geluk! Eno Mary is al groot genoeg om te begrijpen dat zij nu een stralend middelpunt mag zijn en dat vindt ze duidelijk prachtig.
De hele Community viert feest en dat voelt geweldig goed, zoals er gelukkig meer mooie momenten zijn hier in Hand in Hand. Een week geleden was er bijv. het bezoek van maar liefst 40 mensen uit een kerk in Bodegraven, die via World Servants op weg zijn naar een project in Noord-Ghana en die graag een nacht en ochtend in PCC wilden doorbrengen. Mooi en inspirerend, zoveel enthousiasme en onbaatzuchtige inzet van al die mensen.
Vorige week zijn 6 van onze jongste kinderen voor het eerst naar de naburige Shalom school voor speciaal onderwijs gegaan, nl: Edmond, Eno Mary, Kwaku Jacob, Kwame Ayim, Kwame Addai en Tettey. Zij waren door de lessen in het Education Centre helemaal klaargestoomd voor deze volgende stap in hun jonge leven en liepen met heel veel trots en glimmende oogjes in hun mooie, nieuwe schooluniform van PCC naar de Shalom school toe.
En een paar dagen geleden kwam de G 8 groep aan in Nkoranza, 14 mensen uit Groningen die ons al jarenlang geweldig steunen. Dit jaar komen zij om te helpen een nieuw woonhuis voor onze kinderen en caregivers te bouwen, terwijl ze er een paar maanden geleden al voor gezorgd hadden dat een hele grote container vol met allerlei hulpgoederen naar Ghana en PCC verscheept is. We zijn weer heel wat speelgoed en kleding, fietsjes en nog heel veel andere materialen rijker, o.a. een prachtige scootmobiel voor Kojo Evans, geweldig!
Wie zegt dat er tegenwoordig alleen nog maar individualisme is? Kom maar eens naar PCC en je ervaart het tegendeel: echte gemeenschapszin, zowel in goede als in kwade dagen.
PCC gaat weer verder, zoals het bedoeld is en zoals het al 20 jaar lang functioneert: een prachtige, beschermende Community vol liefde en zorg voor alle 80 bewoners. We gaan weer vrolijk verder, Hand in Hand!
Koo Ema bijvoorbeeld loopt nog steeds rond zonder zijn PCC broer Ntiamoah, dat was zijn vaste maat bij het lopen, eten en slapen en het is aan zijn gezicht te zien dat hij hem mist. Verdergaan is iets anders dan vergeten.
Begin oktober is er een speciale kerkdienst gehouden in onze rotskerk, waar Father Benneh op een voor iedereen zeer begrijpelijke manier het heengaan van M’Adyoa en Ntiamoah heeft besproken en in het perspectief van de eeuwigheid heeft geplaatst. Daarna werden alle kinderen en caregivers met heilige olie gezalfd en iedereen stond te dringen om deze zalving te ontvangen. Alhoewel ik persoonlijk niet RK ben, vind ik het wel erg mooi dat de RK kerk voor deze situatie een eeuwenoud ritueel heeft dat door iedereen duidelijk zeer gewaardeerd wordt. En toen alle kinderen vervolgens van de Father ook nog een rozenkrans ontvingen, leidde dat tot grote blijdschap, al krijg ik de indruk dat de meeste kinderen de rozenkrans iets anders gebruiken dan volgens de kerk de bedoeling is…
En 3 weken later is het in onze kerk groot feest, want maar liefst 7 kinderen worden gedoopt, nl. Edmond, Tettey, Yaw Peter, Eno Mary, James, Amma Lekma en Gabriel. De doop wordt hen bediend als teken dat ook deze 7 kinderen er helemaal bij horen, zij zijn met hun beperkingen volwaardig kind van God, door Hem geschapen. Ooit zijn M’Adyoa en Ntiamoah gedoopt vanuit de oproep van Jezus: Laat alle kinderen tot Mij komen en net zo komen deze 7 nu naar voren om één voor één de heilige doop te ontvangen.
De kinderen zien er op de ochtend van de doopdienst met hun speciale doopkleed allemaal prachtig uit en het lijkt wel alsof ieder van hen voelt dat dit een heel bijzondere dag is. Yaw Peter met zijn eeuwige glimlach grijnst nog meer dan anders, de langzamerhand sterker wordende Amma Lekma probeert haar kleine hoofd op te richten om te zien wat er toch precies gebeurt en de kleintjes kijken met heel grote, verwachtingsvolle ogen rond. Tettey loopt zelf naar zijn plaats voorin de kerk, wie had dat gedacht toen hij hier 1 ½ jaar geleden aankwam en toen, al 4 ½ jaar oud, nog maar nauwelijks zelf iets kon doen? Kijk ook eens naar de kleine James en Gabriel, zij genieten van alle aandacht en laten dat d.m.v. hun uitroepen duidelijk horen en iedereen wordt heel blij van hun vreugde. Edmond, in zijn dorp door iedereen verstoten, wordt nu hier gedoopt als teken dat ook hij er helemaal bij hoort en zijn speciale blik, die hem elders zoveel problemen bezorgde, straalt van geluk! Eno Mary is al groot genoeg om te begrijpen dat zij nu een stralend middelpunt mag zijn en dat vindt ze duidelijk prachtig.
De hele Community viert feest en dat voelt geweldig goed, zoals er gelukkig meer mooie momenten zijn hier in Hand in Hand. Een week geleden was er bijv. het bezoek van maar liefst 40 mensen uit een kerk in Bodegraven, die via World Servants op weg zijn naar een project in Noord-Ghana en die graag een nacht en ochtend in PCC wilden doorbrengen. Mooi en inspirerend, zoveel enthousiasme en onbaatzuchtige inzet van al die mensen.
Vorige week zijn 6 van onze jongste kinderen voor het eerst naar de naburige Shalom school voor speciaal onderwijs gegaan, nl: Edmond, Eno Mary, Kwaku Jacob, Kwame Ayim, Kwame Addai en Tettey. Zij waren door de lessen in het Education Centre helemaal klaargestoomd voor deze volgende stap in hun jonge leven en liepen met heel veel trots en glimmende oogjes in hun mooie, nieuwe schooluniform van PCC naar de Shalom school toe.
En een paar dagen geleden kwam de G 8 groep aan in Nkoranza, 14 mensen uit Groningen die ons al jarenlang geweldig steunen. Dit jaar komen zij om te helpen een nieuw woonhuis voor onze kinderen en caregivers te bouwen, terwijl ze er een paar maanden geleden al voor gezorgd hadden dat een hele grote container vol met allerlei hulpgoederen naar Ghana en PCC verscheept is. We zijn weer heel wat speelgoed en kleding, fietsjes en nog heel veel andere materialen rijker, o.a. een prachtige scootmobiel voor Kojo Evans, geweldig!
Wie zegt dat er tegenwoordig alleen nog maar individualisme is? Kom maar eens naar PCC en je ervaart het tegendeel: echte gemeenschapszin, zowel in goede als in kwade dagen.
PCC gaat weer verder, zoals het bedoeld is en zoals het al 20 jaar lang functioneert: een prachtige, beschermende Community vol liefde en zorg voor alle 80 bewoners. We gaan weer vrolijk verder, Hand in Hand!
