PCC – Hand in Hand is opgezet als een leefgemeenschap primair voor in de steek gelaten kinderen met een verstandelijke beperking en vrijwel alle bewoners zijn dan ook ooit als kind hier naar toe gekomen. Voor sommigen is dat inmiddels alweer 15 jaar geleden en aangezien ook hier kleine kinderen elk jaar een jaartje ouder worden schuift de gemiddelde leeftijd heel langzaam een stukje omhoog.
Mede daarom vinden wij het belangrijk dat nieuwe bewoners het liefst (heel) jong zijn als ze bij ons komen. Zo blijft het speciale karakter van PCC intact, waarbij de kinderen nu eenmaal een heel belangrijke rol spelen.
 
En zo kwam ook James in maart jl. naar Hand in Hand, nadat wij hem 6 weken daarvoor voor het eerst in Osu Children’s Home hadden gezien.
Hij is een jaar of 3 – 4 en kan niet kan lopen of spreken en ook zijn gezichtsvermogen lijkt beperkt, al kijkt hij wel heel aanwezig uit zijn ogen en is zeer interactief. Hij was en is veel te klein voor zijn leeftijd, hij weegt bijv. minder dan Gabriel van 1½. Maar lichtgewicht of niet, hij is uitstekend in staat om aan te geven wat hij wel en niet wil.
Zo proberen we hem al sinds maart te stimuleren om te leren lopen en elke dag opnieuw begint hij daar enthousiast aan, om meestal al vrij snel te concluderen dat het zo wel weer genoeg geweest is. Dan trekt hij zijn benen omhoog of gaat er bij zitten. Als je dan toch met hem verder probeert te lopen, dan laat hij met een stevige huilbui weten dat dit echt niet de bedoeling is. Wanneer je hem dan optilt is de huilbui onmiddellijk over en heeft hij een blik in zijn ogen, die zegt: “Zo, weer gelukt”!
Hij oefent momenteel met de rollator die ook door Tettey gebruikt is toen deze leerde lopen. Bij Tettey heeft het heel goed gewerkt, laten we hopen dat het bij James ook zo zal gaan!
 
Bij het eten laat James ook zijn voor- en afkeuren duidelijk blijken. Hij wil graag, ondanks zijn motorische beperkingen, zelf zijn eten opeten en niet gevoerd worden en ook al knoeit hij alles onder, hij wil het zelf doen! Daarom trekt zijn caregiver meestal even zijn kleren uit bij het eten, anders blijft zij wassen….!
En waag het niet om James iets voor te zetten wat hij niet lust, want dan neemt hij geen halve maatregelen, hij gooit zonder aarzelen zijn etensschaal op de grond en laat tegelijk d.m.v. een stevige huilbui zijn afkeuring blijken! Als hij echter zijn schaal helemaal leegeet, omdat hij de maaltijd wel lekker vindt, dan glimlacht hij triomfantelijk
Kortom, hij weet wat hij wil en dat is goed!
 
Ondanks al zijn protesten is heel duidelijk dat hij contacten met anderen zeer op prijs stelt en hij kiest daarvoor liefst de mensen uit van wie hij verwacht dat ze met hem willen spelen of hem willen optillen en meenemen. Want spelen vindt hij heel erg leuk en op die manier kan hij natuurlijk ook goed gestimuleerd worden, bijv. bij het bouwen met blokjes.
En wat James ook leuk vindt, is in een doek op de rug van zijn caregiver Mabel zitten, want vandaar kan hij prima de wereld bekijken zonder moe te worden van het lopen…! En aangezien Mabel ook voor de kleine Gabriel zorgt, die af en toe ook liever gedragen wordt, loopt Mabel soms rond met één kind voor en eentje achter…! Gelukkig blijft zij er hartelijk en enthousiast bij glimlachen!
 
James is met al zijn eigenaardigheden een hartveroverend jongetje. Ook al kan hij slechts moeizaam communiceren, met zijn speciale blik, de enigszins mysterieuze glimlach en zijn vermogen tot interactie is hij zonder meer één van de lievelingen van velen die de Community bezoeken. En als je hem dan optilt en hij beloont je met die prachtige glimlach, dan moet je niet zeuren als hij per ongeluk je kleren een klein beetje nat maakt……….Kan gebeuren!
Wij zijn heel blij dat James bij ons is komen wonen en hopen dat hij hier snel en veel vooruitgang kan boeken. We zullen er samen met hem hard aan werken!