Er is nauwelijks aandacht voor de zorg voor gehandicapten in Ghana en al helemaal niet voor oudere mensen met een beperking. Kinderen die bij ons komen zullen dus naar alle waarschijnlijkheid de rest van hun leven hier blijven wonen en dat betekent ook dat op termijn de bewoners van PCC gemiddeld ouder zullen zijn dan nu het geval is.
Een voorbeeld hiervan is Kojo Evans. Hij is één van de 3 bewoners die hier al in december 1996 zijn komen wonen, dus nu meer dan 16 jaar geleden. Daarmee is hij, met Boadu en John Adzo, degene die hier het langst verblijft. Toen Kojo hier kwam was hij ongeveer 16 jaar oud en dat betekent dat hij nu al zo’n 32 jaar oud zal zijn.
Kojo is op 4-jarige leeftijd door zijn vader achtergelaten langs de weg in de buurt van Koforidua, waar hij te horen kreeg dat hij daar op zijn moeder moest wachten, die echter nooit kwam……. Via Osu Children’s Home is hij vervolgens in PCC gekomen. Hij is spastisch en loopt heel moeilijk, al is dat door enkele operaties in 2000 wel wat beter geworden. Ook praat hij moeizaam, waardoor hij zeer slecht te verstaan is. Communicatie is dus moeilijk voor hem en dat zal zeker bijdragen aan het feit dat hij zich een beetje als een “loner” binnen de Community opstelt, hij gaat het liefst zijn eigen gang.
Sinds een aantal jaren woont hij semi-onafhankelijk in zijn eigen kleine, maar fijne huisje met tuintje aan de rand van het PCC terrein. Kojo is één van die mensen die eigenlijk opgesloten zitten in hun eigen lichaam, dat merk je bijv. als hij achter een PC plaatsneemt. Hij blijkt dan tot veel meer in staat, simpelweg omdat hij een PC zijn lichamelijke beperkingen met een paar muisklikken prima kan bedienen. Heel blij was hij daarom toen hij een paar jaar geleden zijn eigen 2e hands PC met allerlei klusjes bij elkaar verdiende!
 
Vorig jaar oktober kreeg hij van de G8 groep een heel mooie scootmobiel en daar is hij ontzettend blij mee, trots als een pauw rijdt hij er in rond. En na een paar slechte ervaringen in het verleden, toen de elektronica van een vorige scootmobiel niet goed tegen Kojo’s al te enthousiaste wasbeurten bestand bleek (…..), is hij nu extra voorzichtig met het gebruik en bij het schoonhouden van zijn prachtige “auto”!
Ondanks zijn spasticiteit heeft hij zijn vaardigheden zodanig ontwikkeld dat hij elke dag kan werken op één van de weefgetouwen in de beschutte werkplaats en dat is een prestatie op zich! OK, hij is misschien niet de allersnelste werker, maar dat is gelukkig geen enkel probleem in onze beschutte werkplaats. En wat hij maakt ziet er prachtig uit!
 
Kojo heeft tijdens de PCC feestjes een speciaal optreden met een geheel eigen dans en hij lacht dan heel trots als het hem weer gelukt is!
Grappig genoeg heeft hij een speciale relatie met de veel jongere Daniel (ong. 12 jaar), met wie hij regelmatig samen zit te eten en in zijn tuin werkt. En hij heeft ook veel lol in het houden van vogeltjes die om de een of andere reden (tijdelijk) verzorging nodig hebben, bijv. na een ontmoeting met een kat of een val uit het nest.
Kojo is een mooi voorbeeld van iemand die ook als volwassene met een beperking prima past in de Hand in Hand Community. PCC wordt zo steeds meer een echt dorp met naast veel jongere ook wat oudere bewoners. En ook al blijft hij hier voor de rest van zijn leven, wij zijn blij dat wij hem, net als alle anderen, hier ook als volwassene een veilig en plezierig leven kunnen bieden!