In Memoriam Lazarus
Heel kort na het overlijden van Peace hebben wij opnieuw een bewoner verloren, nl. de altijd zo sterk ogende Lazarus.
Wie mijn column van eind maart in Albert’s Corner gelezen heeft, had wellicht toen al begrepen dat het niet erg goed ging met Lazarus.
In de afgelopen maanden was hij door maag- en darmstoornissen ernstig verzwakt en ondanks diverse ziekenhuisopnames en allerlei behandelingen is hij uiteindelijk eind maart overleden.
Tijdens de ochtendwandeling, ’s morgens vroeg, was hij nog in leven en zat hij – met steun – nog op zijn stoel, maar kort daarna blies hij zijn laatste adem uit.
Velen zullen het leven van Lazarus waarschijnlijk als een zwaar en moeizaam leven beoordeeld hebben.
In 2001, toen ongeveer 10 jaar oud, was hij van de kinderafdeling van het psychiatrisch ziekenhuis in Accra overgekomen naar PCC. Een jaar daarvoor was Lazarus ergens op het strand gevonden, ongetwijfeld daar achtergelaten door zijn ouders.
Het leven was voor hem daar erg moeilijk geweest, zo’n psychiatrische afdeling is helemaal niet geschikt voor een kind met ernstige beperkingen.
Hij was in die tijd dan ook erg angstig en maakte met niemand contact.
In de diashow zit o.a. nog een foto van Lazarus uit 2001!
Lazarus leed aan epilepsie, was daarnaast ook autistisch en verstandelijk beperkt en had tevens behoorlijke stoornissen in zijn motoriek. Een heel rijtje aan afwijkingen dus, dat was al wat het leven hem te bieden had.
Niet iets om jaloers op te zijn, maar wij geloven dat hij genoten heeft van de rust en de goede verzorging gedurende liefst 18 jaar in PCC.
Met zand spelen gaf hem rust, dat deed hij dan ook vanaf het begin graag.
Hij kon je heel speciaal en met een trouwe blik langdurig en intensief aankijken, maar een glimlach zat er meestal niet in.
Lazarus was in de loop der jaren een grote en sterke man geworden en kon geluid maken als een brullende leeuw, maar de laatste maanden brulde die leeuw niet meer. Uiteindelijk is de leeuw Lazarus geveld door een blijkbaar niet te genezen aandoening.
Op 30 maart hebben wij in de kerk van PCC afscheid van hem genomen en daarna naar zijn laatste rustplaats gebracht op de begraafplaats van Nkoranza.
Daar ligt Lazarus nu naast Peace, voor eeuwig gebroederlijk naast elkaar en samen wachtend op en uitkijkend naar het nieuwe Jeruzalem.
Wij zijn verdrietig om zijn heengaan, maar dankbaar dat wij 18 jaar lang voor Lazarus hebben kunnen zorgen in onze Community.
Ook Lazarus was één van Gods kinderen en wij bidden dat hij nu mag rusten in de armen van zijn en onze Heer en Heiland.
Rust zacht, dear Lazarus.