Ghana, Nederland en de World Cup
Tegen de tijd dat deze column op de website verschijnt gaan de Wereldkampioenschappen in Brazilië van start,
op het moment dat ik dit schrijf is het nog maar een paar dagen na 31 mei, de dag van de voetbalwedstrijd Nederland – Ghana in Rotterdam. Zo’n unieke kans om beide nationale teams tegen elkaar te zien spelen willen wij natuurlijk niet graag laten lopen en dus ga ik op 31 mei naar het stadion van Rotterdam, samen met Wim Mur, penningmeester van Hand in Hand Nederland en met 2 van onze kinderen + Annelieke. Dochter Mirjam is in Ghana geboren en draagt vanavond net als zoon Bas een Ghanees voetbalshirt en dat maakt hen beiden zeer populair bij de vele Ghanese bezoekers van deze wedstrijd! Het leidt tot veel mooie foto’s en nieuwe vriendschappen, want zij vallen erg op in de zee van Oranje. Zelf draag ik ook een oranje shirt, maar ik zwaai tegelijkertijd enthousiast met de Ghanese vlag, zo probeer ik mijn bijdrage aan een mooie en vriendschappelijke avond te leveren. Dat is zeker gelukt, want wij zien op deze avond alleen maar vrolijke en enthousiaste Ghanezen en Nederlanders. Natuurlijk weten we allemaal dat het echte werk nog moet beginnen, want vanaf 12 juni staan de spelers van beide nationale teams voor een zware opgave in Brazilië, in de wetenschap dat de droom van een heel land van hun prestatie afhangt. Het stadion in Rotterdam is van Feyenoord en het clublied van die vereniging heeft als tekst: Hand in Hand, kameraden en daarnaast ook nog: Geen Woorden maar Daden! Hé, wat een toeval, zo voelen we ons ook op deze avond verbonden met alle bewoners van Hand in Hand in Nkoranza. Die bekijken, zo weten wij, deze wedstrijd samen met alle caregivers in de oude TV room en vieren dit voetbalfeestje met groot enthousiasme met ons mee. Geen Woorden maar Daden, het had de lijfspreuk van PCC kunnen zijn, want zo gaat het er ook in Hand in Hand aan toe. Niet wat je zegt, maar wat je doet is van belang. Handen uit de mouwen en aan de slag! Over de uitslag van deze wedstrijd maakt niemand zich druk, de wedstrijd bevestigt vooral de vriendschappelijke en goede banden tussen Ghana en Nederland. We juichen voor een goede actie van Nederland en we juichen voor een mooie aanval van Ghana.
Want de 50.000 mensen in het stadion zijn vooral gekomen om met elkaar een fijne avond in een prima sfeer te beleven. We stralen uit dat we allemaal bij elkaar horen, we voelen vreugde door saamhorig te zijn. Net als in het veld, waar de relatieve zwakte van de ene speler wordt gecompenseerd door de krachtige inzet van een andere speler. Niet iedereen heeft evenveel talent, maar met elkaar vormen zij een hecht team, vertegenwoordigen deze spelers hun land en worden zij door een hele natie op handen gedragen. Gaat het met alle bewoners van PCC / Hand in Hand niet net zo? Zij hebben ook ieder hun talenten die ze hier volop mogen ontwikkelen, maar ook hun beperkingen, waar wij ze graag een handje bij helpen. Zo staan wij daar, Hand in Hand en schouder aan schouder, elke dag weer en dat voelt voor onze bewoners alsof ze door 50.000 man in het stadion worden ondersteund. Het voetbalstadion als metafoor voor een goede samenleving en de Hand in Hand Community als levend bewijs dat wij hand in hand mogen staan met onze medemens met een beperking. Voetbal, zo zei Nelson Mandela bij de World Cup 2010, is de sport van Afrika. Het is ook de sport van PCC, van Nederland, van Ghana, Duitsland en Engeland en nog een heleboel andere landen. Iedereen kijkt met spanning uit naar de World Cup in Brazilië. Laten we hopen dat de geest van saamhorigheid, van het Hand in Hand naast elkaar staan, ook daar mag overheersen. Natuurlijk dromen wij van een finale Ghana – Nederland, maar ook als dat – tegen alle verwachtingen in – niet het geval zou zijn zeggen wij: moge het beste team winnen in een sfeer van vrede en saamhorigheid! OK, laat de World Cup nu maar beginnen: Hup Oranje, Go Black Stars, go!