Zeer indrukwekkend en ook emotioneel was het, de ceremonie bij de overdracht van de leiding van PCC van Ineke naar mij op 29 december jl. In de laatste bijdrage aan haar rubriek heeft Ineke deze bijzondere ceremonie al uitgebreid beschreven, graag sta ik er vandaag ook nog even bij stil, in deze eerste bijdrage aan de nieuwe rubriek: “Alberts Corner”.
Het maakte die avond zeer bijzonder, mede door alle indrukwekkende verhalen over het verleden en heden van PCC, de gevoelige en liefdevolle wijze waarop de caregivers Ineke toezongen bij het afscheid en natuurlijk ook door de passende geschenken.
Voor Jeannette en mij was zonder twijfel het mooiste moment van de avond het moment dat Ineke de “onzichtbare”, maar zeer aanwezige “Spirit van PCC” symbolisch in haar handen nam om deze daarna heel voorzichtig aan mij over te dragen, met het dringende verzoek, of, wellicht beter gezegd, met de opdracht er zeer zorgvuldig mee om te gaan.
Een graag aanvaarde, maar zeker geen gemakkelijke verantwoordelijkheid. De Spirit van PCC is uniek, kwetsbaar en kostbaar en is in de loop van jaren met veel liefde en zorg opgebouwd. Het is die unieke Spirit, die veel mensen, vaak tot hun grote èn aangename verrassing, onmiskenbaar als zeer bijzonder ervaren, wanneer zij PCC voor het eerst (of, zoals sommigen, keer op keer) bezoeken. Het is ook diezelfde Spirit van PCC, die Jeannette en mij van harte “Ja” deed zeggen tegen het verzoek van Ineke om de leiding van haar over te nemen. Na enig nadenken, jazeker, het was natuurlijk wel een zeer eervol verzoek, maar ook een verzoek met heel veel consequenties voor ons leven en ons gezin. Maar de Spirit van PCC konden wij uiteindelijk niet weerstaan! En na een jaar “warmlopen aan de zijlijn” en zelfs al een klein beetje meedraaien vanaf juli is het dan nu zover: PCC neemt met heel veel dank afscheid van haar grote inspirator, haar Maame, die zovele jaren lang deze prachtige Spirit van PCC heeft ontwikkeld en gekoesterd en PCC neemt ook afscheid van Bob, die Ineke 12½ jaar op diverse manieren, vooral ook op financieel gebied, zo trouw terzijde heeft gestaan. Een echt “vaarwel” is het natuurlijk niet, want hun taken kunnen zij wellicht neerleggen, maar Ineke en Bob blijven uiteraard wel deel uitmaken van onze Community, zij zijn en blijven lid van de PCC familie en krijgen nu de eervolle status van wijze grootouders van PCC. Jeannette en ik beginnen nu echt aan onze mooie nieuwe taak in het voor ons zo vertrouwde Ghana. Het zal vast niet altijd makkelijk zijn, maar één ding is zeker: wij zullen de Spirit van PCC zeer zorgvuldig koesteren, als een zeer kostbare erfenis van Ineke. Hoe het ons èn de Spirit van PCC verder zal vergaan kunt u vanaf nu wekelijks in “Alberts Corner” volgen. Dank voor alle goede wensen van zovele bekenden en onbekenden bij het aanvaarden van onze nieuwe taak voor PCC. Vanuit Nkoranza en PCC wensen wij iedereen een voorspoedig 2010 toe.
