Dopen en “gezinsuitbreiding”
De Peace of Christ / Hand in Hand Community is in 1992 opgezet als een oecumenische leefgemeenschap. Er is daardoor geen formele band met één bepaalde kerk, maar vanuit de historie van de Community zijn de contacten met de RK kerk wel de belangrijkste.
Zo zijn al onze kinderen in het verleden steeds door een RK priester gedoopt, de laatste keer was in oktober 2008.
Het werd dus hoog tijd om de kinderen, die de laatste 2 jaar bij ons zijn komen wonen, ook te laten dopen, dit keer zijn dat er 6.
Van de meeste kinderen weten wij helemaal niets van hun verleden en dus ook niet of zij mogelijk ooit al eerder gedoopt zijn. Omdat wij dat niet kunnen nagaan, gaan we er gemakshalve maar van uit dat diegenen, die bij ons komen wonen, nog niet eerder gedoopt zijn, vanuit de filosofie: beter 2 x gedoopt dan nooit, nietwaar?
Als rechtgeaarde protestant vraag ik mij natuurlijk wel heel even af of het eigenlijk wel zo zou moeten blijven dat alle kinderen hier allemaal “automatisch” RK gedoopt worden. Echter, al snel concludeer ik dat gedoopt worden geen keuze is voor een bepaald geloof en dat het wel zo is dat de RK paters in de loop van de tijd de meeste aandacht aan onze kinderen hebben gegeven, dus de beslissing is gemakkelijk genomen: ook bij deze 6 kinderen zullen wij de RK priester uitnodigen om hen te dopen.
En zo geschiedde onlangs, op zaterdagmorgen 10 juli jl. De RK geestelijk verzorger van het ziekenhuis, Rev. Father Benjamin Benneh (al ziet hij er niet erg als een Benjamin uit…..) komt naar onze prachtige openlucht Rotskerk, samen met het jeugdkoor van de RK parochie. De kerk is prachtig versierd en het lijkt wel of alle kinderen heel goed aanvoelen dat het vandaag niet zomaar een dienst is, zoals elke zondag, maar echt een heel speciale kerkdienst.
De dopelingen zijn dit keer Aaron, Kwame Addai, John Papa, M’Afia Harriet, Yaw Hillal en Abigail, de laatste is een meisje uit de Beschutte Werkplaats. Zij heeft nog wel familie en zij wordt dan ook als enige op verzoek van haar ouders gedoopt. Alle 6 worden zij allereerst prachtig aangekleed en daarna gaan zij in optocht naar de kerk.
NB: Het dopen van de kinderen brengt voor Jeannette en mij nog een geheel onverwachte bijzonderheid met zich mee. Omdat alle kinderen bij de doop geacht worden een vader en een moeder te hebben, werden tot en met de vorige doopplechtigheid in 2008 Ineke Bosman en Bob Maram steeds als vanzelfsprekend tot moeder en vader van de dopelingen benoemd. De logische consequentie van deze lijn is volgens iedereen dat Jeannette en ik vanaf deze keer als moeder en vader zullen fungeren. En zo zijn wij dus, aan het einde van deze mooie zaterdagmorgen, in de boeken van de RK kerk 6 gedoopte kinderen rijker!
Waar het verbonden zijn aan PCC al niet toe kan leiden! Zomaar opeens zijn 6 kinderen via hun doop nog eens extra met ons verbonden.
Kijk, het staat toch wel prachtig in zo’n doopboekje, is het niet?
Rev. Benneh voelt heel goed aan dat dit een speciale dienst is en hij slaagt er dan ook uitstekend in om letterlijk en figuurlijk dicht bij de kinderen te komen. De doopdienst is vol mooie symboliek en met prachtige liederen en Rev. Fr. Benneh houdt ook nog een mooie preek, over de Blijde Boodschap dat wij allen kinderen van God zijn, dat God van ons allemaal houdt en dat God ons door de doop als zijn kinderen aanneemt, het doet er niet toe of wij “normaal of “speciaal” zijn.
Met gespannen gezichten kijken de dopelingen, o.a. ook de kleintjes John Papa en Kwame Addai, toe als zij in de kerk bij hun naam genoemd worden en daarna eerst een zalving en vervolgens de doop ontvangen. Tenslotte mogen zij na hun doop ook nog een prachtige kaars ontsteken. De kinderen zijn doodstil, zij zijn helemaal gefascineerd! En vlak daarna mogen zij voor het eerst van hun leven ook nog deelnemen aan de communie, al moet bijv. Yaw Hillal eerst wel even goed proeven wat hij nu precies van deze Rev. Benneh uitgereikt krijgt, voordat hij besluit de hostie aan te nemen en door te slikken…..!
Omdat het vandaag groot feest is, spelen en zingen de muziekgroep en het koor een extra vrolijk slotlied en daarna ontvangen alle kinderen een pakje met heerlijke koekjes en ook nog een lekkere lolly. En van de Rev. fr. ontvangen alle kinderen een prachtig bidprentje en de dopelingen ook nog eens een mooie medaillon!
Wie zou er nog durven beweren dat gedoopt worden geen prachtig feest is? De kinderen van PCC zouden best elke week gedoopt willen worden, maar dat schijnt nogal moeilijk te liggen, althans vanuit kerkelijke optiek …..! Het zij zo, Amen.
Het werd dus hoog tijd om de kinderen, die de laatste 2 jaar bij ons zijn komen wonen, ook te laten dopen, dit keer zijn dat er 6.
Van de meeste kinderen weten wij helemaal niets van hun verleden en dus ook niet of zij mogelijk ooit al eerder gedoopt zijn. Omdat wij dat niet kunnen nagaan, gaan we er gemakshalve maar van uit dat diegenen, die bij ons komen wonen, nog niet eerder gedoopt zijn, vanuit de filosofie: beter 2 x gedoopt dan nooit, nietwaar?
Als rechtgeaarde protestant vraag ik mij natuurlijk wel heel even af of het eigenlijk wel zo zou moeten blijven dat alle kinderen hier allemaal “automatisch” RK gedoopt worden. Echter, al snel concludeer ik dat gedoopt worden geen keuze is voor een bepaald geloof en dat het wel zo is dat de RK paters in de loop van de tijd de meeste aandacht aan onze kinderen hebben gegeven, dus de beslissing is gemakkelijk genomen: ook bij deze 6 kinderen zullen wij de RK priester uitnodigen om hen te dopen.
En zo geschiedde onlangs, op zaterdagmorgen 10 juli jl. De RK geestelijk verzorger van het ziekenhuis, Rev. Father Benjamin Benneh (al ziet hij er niet erg als een Benjamin uit…..) komt naar onze prachtige openlucht Rotskerk, samen met het jeugdkoor van de RK parochie. De kerk is prachtig versierd en het lijkt wel of alle kinderen heel goed aanvoelen dat het vandaag niet zomaar een dienst is, zoals elke zondag, maar echt een heel speciale kerkdienst.
De dopelingen zijn dit keer Aaron, Kwame Addai, John Papa, M’Afia Harriet, Yaw Hillal en Abigail, de laatste is een meisje uit de Beschutte Werkplaats. Zij heeft nog wel familie en zij wordt dan ook als enige op verzoek van haar ouders gedoopt. Alle 6 worden zij allereerst prachtig aangekleed en daarna gaan zij in optocht naar de kerk.
NB: Het dopen van de kinderen brengt voor Jeannette en mij nog een geheel onverwachte bijzonderheid met zich mee. Omdat alle kinderen bij de doop geacht worden een vader en een moeder te hebben, werden tot en met de vorige doopplechtigheid in 2008 Ineke Bosman en Bob Maram steeds als vanzelfsprekend tot moeder en vader van de dopelingen benoemd. De logische consequentie van deze lijn is volgens iedereen dat Jeannette en ik vanaf deze keer als moeder en vader zullen fungeren. En zo zijn wij dus, aan het einde van deze mooie zaterdagmorgen, in de boeken van de RK kerk 6 gedoopte kinderen rijker!
Waar het verbonden zijn aan PCC al niet toe kan leiden! Zomaar opeens zijn 6 kinderen via hun doop nog eens extra met ons verbonden.
Kijk, het staat toch wel prachtig in zo’n doopboekje, is het niet?
Rev. Benneh voelt heel goed aan dat dit een speciale dienst is en hij slaagt er dan ook uitstekend in om letterlijk en figuurlijk dicht bij de kinderen te komen. De doopdienst is vol mooie symboliek en met prachtige liederen en Rev. Fr. Benneh houdt ook nog een mooie preek, over de Blijde Boodschap dat wij allen kinderen van God zijn, dat God van ons allemaal houdt en dat God ons door de doop als zijn kinderen aanneemt, het doet er niet toe of wij “normaal of “speciaal” zijn.
Met gespannen gezichten kijken de dopelingen, o.a. ook de kleintjes John Papa en Kwame Addai, toe als zij in de kerk bij hun naam genoemd worden en daarna eerst een zalving en vervolgens de doop ontvangen. Tenslotte mogen zij na hun doop ook nog een prachtige kaars ontsteken. De kinderen zijn doodstil, zij zijn helemaal gefascineerd! En vlak daarna mogen zij voor het eerst van hun leven ook nog deelnemen aan de communie, al moet bijv. Yaw Hillal eerst wel even goed proeven wat hij nu precies van deze Rev. Benneh uitgereikt krijgt, voordat hij besluit de hostie aan te nemen en door te slikken…..!
Omdat het vandaag groot feest is, spelen en zingen de muziekgroep en het koor een extra vrolijk slotlied en daarna ontvangen alle kinderen een pakje met heerlijke koekjes en ook nog een lekkere lolly. En van de Rev. fr. ontvangen alle kinderen een prachtig bidprentje en de dopelingen ook nog eens een mooie medaillon!
Wie zou er nog durven beweren dat gedoopt worden geen prachtig feest is? De kinderen van PCC zouden best elke week gedoopt willen worden, maar dat schijnt nogal moeilijk te liggen, althans vanuit kerkelijke optiek …..! Het zij zo, Amen.
