Stephen
Dit keer vertel ik graag wat meer over Stephen, een geweldig leuk ventje van een jaar of 6, die al bijna 3 jaar bij ons verblijft.
Elk kind in Hand in Hand is natuurlijk een beetje anders dan de anderen, maar dat geldt zeker voor Stephen. Het verhaal over het eerste deel van zijn leven is overigens wel zeer vergelijkbaar met de verhalen van vele van onze kinderen.
Stephen is, rond 2004, met twee klompvoetjes geboren en mogelijk is hij daarom al van jongs af aan verwaarloosd. In 2006 werd hij in een dorp ten westen van Kumasi op straat gevonden, verhongerd, uitgedroogd en met diverse infecties. Na een verblijf in een regionaal ziekenhuis kwam hij vervolgens in het staatsweeshuis in Kumasi terecht, maar, net als bij Kojo Joseph (zie de vorige Alberts Corner) bleek dat – helaas – voor Stephen ook geen goede plek. De verzorgers daar speelden niet met hem, gaven hem bijna geen aandacht en leken zelfs een beetje bang te zijn voor dit kleine jongentje met zijn lichamelijke afwijkingen. Naast klompvoeten had hij namelijk ook contracturen ontwikkeld bij zijn knieën en heupen. Al kruipend zocht hij zijn weg in het weeshuis en zijn spraakontwikkeling bleef achter, totdat enkele vrijwilligers zich na enige tijd over hem ontfermden. Uiteindelijk vroeg één van die vrijwilligsters of Stephen misschien in Hand in Hand mocht komen en zo geschiedde, in mei 2008. In het gezicht van Stephen zag je destijds de sporen van zijn onplezierige leven tot op dat moment, hij was zichtbaar depressief, snel geneigd tot huilen en hij verviel snel in verongelijkt gedrag.
Sindsdien is er gelukkig heel veel verbeterd in het leven van Stephen. Reeds in 2008 is hij, op advies van de specialisten van het Orthopedic Training Centre in Nsawam, aan beide voeten en knieën geopereerd in Duayaw Nkwanta en daarna heeft hij een langdurige revalidatie ondergaan in Nsawam.
Eind 2008 kwam hij in PCC terug en – wat een verandering! – hij kon lopen, zij het met behulp van krukken en orthopedische schoenen met ijzeren beugels voorbij zijn knieën. In het begin vond hij het maar niets, die steunen en krukken, want hij kon zich al kruipend veel sneller en gemakkelijker voortbewegen. Het was dan ook een bijzonder gezicht om Stephen zich op handen en voeten, als een aapje, heel snel voort te zien bewegen! Inmiddels begrijpt hij prima dat goed oefenen met lopen heel belangrijk voor hem is, de afgelopen vakantiemaand rond Kerst liep hij steunend op zijn krukken en volop pratend steeds met mij mee tijdens het ochtendlijk wandeluurtje.
Toen hij in 2008 bij ons kwam, was één van de vraagtekens of zijn IQ wellicht normaal zou zijn? Gelukkig weten we inmiddels dat dit inderdaad het geval is. Vanaf augustus 2009 bezoekt hij, samen met Emmanuella, een populaire private basisschool in Nkoranza, met de enigszins pretentieuze naam “Nation Builders International School”. Hij spreekt goed Twi en Engels en is vorig jaar overgegaan naar de volgende klas van deze school, dit in tegenstelling tot Emmanuella, want “………. zij kon niet goed schrijven…….” (een gotspe, daar moeten we nog maar eens goed met de headmaster over spreken!!). Hoe dan ook, we zijn er trots op dat 2 kinderen van Hand in Hand naar de gewone basisschool gaan!
Stephen krijgt zelfs al huiswerk op, al schiet dat er, bij alle leuke spelletjes en het zeer aantrekkelijke zwembad ’s middags, nog wel eens bij in. Punt van aandacht!
Zijn lach is aanstekelijk en als bijzonderheid geldt dat hij heel goed in de gaten houdt of één van de andere kinderen “shit” in het zwembad deponeert. Shit, shit, roept hij dan om iedereen te waarschuwen!
Gelukkig heeft Stephen, na twee grote teleurstellingen in het begin van zijn leven, eindelijk een zeer liefdevolle plek gevonden waar hij goed verzorgd wordt, de vereiste medische behandeling krijgt en in vreugde kan opgroeien. Daar heeft eigenlijk elk kind recht op!
In zijn gedrag zie je zijn prille jeugd nog wel terug, als één van de andere kinderen hem (in zijn ogen) hindert of lastig valt, dan huilt hij snel en zet hij zijn verongelijkte gezicht op. Maar even gemakkelijk pakt hij één van zijn krukken en geeft daar een flinke mep mee. Hij komt er wel!
Het zal een bijzonder uitdaging voor Hand in Hand zijn om hem naar een zelfstandige plaats in de Ghanese samenleving te leiden en daarin verschilt hij van bijna alle andere kinderen in onze Community.
Stephen groeit in Hand in Hand op als een normaal intelligent kind met enkele fysieke handicaps, temidden van veel kinderen met een intellectuele beperking. Dat is misschien niet de ideale situatie voor een kind met normale intelligentie, al krijgt hij gelukkig heel veel extra aandacht van gasten, vrijwilligers en caregivers. Hij zit graag bij iedereen op schoot en blijkt in de omgang een uiterst vermakelijk ventje.
Konden wij hem in zijn huidige situatie nog maar eens één keertje aan zijn biologische ouders tonen…
Hoe dan ook, hij heeft nu een grote en hechte familie, een familie die altijd om hem heen staat en hem nooit in de steek zal laten!
Stephen is, rond 2004, met twee klompvoetjes geboren en mogelijk is hij daarom al van jongs af aan verwaarloosd. In 2006 werd hij in een dorp ten westen van Kumasi op straat gevonden, verhongerd, uitgedroogd en met diverse infecties. Na een verblijf in een regionaal ziekenhuis kwam hij vervolgens in het staatsweeshuis in Kumasi terecht, maar, net als bij Kojo Joseph (zie de vorige Alberts Corner) bleek dat – helaas – voor Stephen ook geen goede plek. De verzorgers daar speelden niet met hem, gaven hem bijna geen aandacht en leken zelfs een beetje bang te zijn voor dit kleine jongentje met zijn lichamelijke afwijkingen. Naast klompvoeten had hij namelijk ook contracturen ontwikkeld bij zijn knieën en heupen. Al kruipend zocht hij zijn weg in het weeshuis en zijn spraakontwikkeling bleef achter, totdat enkele vrijwilligers zich na enige tijd over hem ontfermden. Uiteindelijk vroeg één van die vrijwilligsters of Stephen misschien in Hand in Hand mocht komen en zo geschiedde, in mei 2008. In het gezicht van Stephen zag je destijds de sporen van zijn onplezierige leven tot op dat moment, hij was zichtbaar depressief, snel geneigd tot huilen en hij verviel snel in verongelijkt gedrag.
Sindsdien is er gelukkig heel veel verbeterd in het leven van Stephen. Reeds in 2008 is hij, op advies van de specialisten van het Orthopedic Training Centre in Nsawam, aan beide voeten en knieën geopereerd in Duayaw Nkwanta en daarna heeft hij een langdurige revalidatie ondergaan in Nsawam.
Eind 2008 kwam hij in PCC terug en – wat een verandering! – hij kon lopen, zij het met behulp van krukken en orthopedische schoenen met ijzeren beugels voorbij zijn knieën. In het begin vond hij het maar niets, die steunen en krukken, want hij kon zich al kruipend veel sneller en gemakkelijker voortbewegen. Het was dan ook een bijzonder gezicht om Stephen zich op handen en voeten, als een aapje, heel snel voort te zien bewegen! Inmiddels begrijpt hij prima dat goed oefenen met lopen heel belangrijk voor hem is, de afgelopen vakantiemaand rond Kerst liep hij steunend op zijn krukken en volop pratend steeds met mij mee tijdens het ochtendlijk wandeluurtje.
Toen hij in 2008 bij ons kwam, was één van de vraagtekens of zijn IQ wellicht normaal zou zijn? Gelukkig weten we inmiddels dat dit inderdaad het geval is. Vanaf augustus 2009 bezoekt hij, samen met Emmanuella, een populaire private basisschool in Nkoranza, met de enigszins pretentieuze naam “Nation Builders International School”. Hij spreekt goed Twi en Engels en is vorig jaar overgegaan naar de volgende klas van deze school, dit in tegenstelling tot Emmanuella, want “………. zij kon niet goed schrijven…….” (een gotspe, daar moeten we nog maar eens goed met de headmaster over spreken!!). Hoe dan ook, we zijn er trots op dat 2 kinderen van Hand in Hand naar de gewone basisschool gaan!
Stephen krijgt zelfs al huiswerk op, al schiet dat er, bij alle leuke spelletjes en het zeer aantrekkelijke zwembad ’s middags, nog wel eens bij in. Punt van aandacht!
Zijn lach is aanstekelijk en als bijzonderheid geldt dat hij heel goed in de gaten houdt of één van de andere kinderen “shit” in het zwembad deponeert. Shit, shit, roept hij dan om iedereen te waarschuwen!
Gelukkig heeft Stephen, na twee grote teleurstellingen in het begin van zijn leven, eindelijk een zeer liefdevolle plek gevonden waar hij goed verzorgd wordt, de vereiste medische behandeling krijgt en in vreugde kan opgroeien. Daar heeft eigenlijk elk kind recht op!
In zijn gedrag zie je zijn prille jeugd nog wel terug, als één van de andere kinderen hem (in zijn ogen) hindert of lastig valt, dan huilt hij snel en zet hij zijn verongelijkte gezicht op. Maar even gemakkelijk pakt hij één van zijn krukken en geeft daar een flinke mep mee. Hij komt er wel!
Het zal een bijzonder uitdaging voor Hand in Hand zijn om hem naar een zelfstandige plaats in de Ghanese samenleving te leiden en daarin verschilt hij van bijna alle andere kinderen in onze Community.
Stephen groeit in Hand in Hand op als een normaal intelligent kind met enkele fysieke handicaps, temidden van veel kinderen met een intellectuele beperking. Dat is misschien niet de ideale situatie voor een kind met normale intelligentie, al krijgt hij gelukkig heel veel extra aandacht van gasten, vrijwilligers en caregivers. Hij zit graag bij iedereen op schoot en blijkt in de omgang een uiterst vermakelijk ventje.
Konden wij hem in zijn huidige situatie nog maar eens één keertje aan zijn biologische ouders tonen…
Hoe dan ook, hij heeft nu een grote en hechte familie, een familie die altijd om hem heen staat en hem nooit in de steek zal laten!
