Back home!
Na 2 maanden Nederland is het zover, wij zijn weer terug in Ghana, terug in Hand in Hand en het is geweldig fijn om iedereen terug te zien en wij zijn trots als het erop lijkt dat het heel goed gaat, hier in PCC.
Afgelopen vrijdag reden wij aan het einde van de middag het terrein op en het was geweldig en hartverwarmend zoals wij door een grote groep kinderen en caregivers onmiddellijk welkom werden geheten. Het ging blijkbaar als een lopend vuurtje rond dat Albert en Jeannette er weer waren, in no time kwamen de meeste kinderen naar de ingang om ons zeer, zeer hartelijk te begroeten, bijvoorbeeld Pakor en Kwame Evans, Ahmed en Jerry Ema, M’Afia Harriet en Dede, Daniël en Kwaku, John Papa en Joyce en nog vele anderen. Zelfs Shalomina kwam snel aanlopen achter haar rollator (en zelfs enkele stappen los lopend!), aldoor “Hello, hello” roepend. Wat een welkom!
Na een paar rustige dagen in het weekend begon maandag onze eerste volle week hier. Wij willen die dag van alles doen, maar vrij plotseling steekt rond 12 uur ’s middags een geweldige regenstorm op, zwaarder dan velen in jaren meegemaakt hebben. Er komen, hier midden in de tropen, zelfs heuse ijshagelstenen naar beneden!
Urenlange zware slagregens, gekoppeld aan hevige windstoten leggen het hele leven hier volledig plat, iedereen zoekt een plekje om te schuilen, waar men niet veel meer kan doen dan wachten tot het weer droog wordt. Caregiver Samuel maakt van de gelegenheid gebruik om de vleermuizen op te pakken, die door de hoosbuien neergestort zijn, dat betekent voor hem (en anderen) straks een echte geroosterde lekkernij!
Veel takken en zelfs hele bomen breken af onder het natuurgeweld.
Eén grote stam belandt op het dak van het, in 2008 door G-8 gebouwde, huis van Mr. Ameyaw, Ntiamoah en Koo Ema en beschadigt zo meer dan de helft van het golfplaten dak. In veel andere huizen komt het regenwater door allerlei kleine en grotere gaten naar binnen lopen, enkele grote parasols bij de eettafels begeven het en al vrij snel valt de elektriciteit uit.
Later zal blijken waarom: op het naastgelegen ziekenhuisterrein heeft de storm nog zwaarder huisgehouden, o.a. het dak van de ziekenhuiskapel is er helemaal afgewaaid, ook de daken van diverse huizen en omgewaaide bomen hebben de elektriciteitsdraden op diverse plaatsen zwaar beschadigd, dus het zal wel weer even duren voor wij stroom krijgen!
Onwillekeurig gaan de gedachten deze middag even naar Japan. Na 2 uur van natuurgeweld stopt de regenstorm hier en kan het opruimen beginnen. Je probeert je dan voor te stellen hoeveel ernstiger de mensen in Japan onlangs door de tsunami getroffen zijn.
Overal op het terrein van Hand in Hand liggen grote takken en talloze bladeren. Het middagprogramma wordt dan ook ter plekke gewijzigd in een grote actie “de opruiming van het terrein” en iedereen helpt mee, zelfs de kleinste kinderen pakken takjes op en doen die in een kruiwagen of een doos o.i.d. Geweldig om te zien, de hele Community bruist van de energie! De afkoeling na deze zware regenbuien doet weldadig aan, al is de luchtvochtigheid inmiddels wel tot ruim 95% gestegen!!
Gelukkig heeft het elektriciteitsnet van het Hand in Hand terrein de storm goed doorstaan en daarom kunnen we ’s ochtends vroeg en ’s avonds de generator even aanzetten voor enige uren stroomvoorziening en vooral voor het oppompen van water.
De volgende morgen, na nog een stevige bui, blijkt een omgevallen, zware boom de weg naar PCC volledig voor auto’s te blokkeren, dus wordt er door de mannen van Hand in Hand stevig met bijlen en hakmessen aan gewerkt, om de weg vrij te maken en …….tegelijkertijd mooi wat brandhout binnen te halen! Iets verderop ontmoet ik Father Benneh, de geestelijk verzorger van het ziekenhuis, helemaal ontdaan door de geweldige schade aan zijn kapel. Hij leidt mij rond door de kerk, die tot gisteren zijn trots was. Maar hij vertelt er tegelijkertijd wel bij dat de kerkdiensten door zullen gaan, in een grote ruimte naast de polikliniek. Improviseren, dat is een geweldige kracht van Ghanezen, zij moeten ook wel in een wereld die veel minder goed te “beheersen” lijkt dan de westerse wereld.
Zo zijn we weer terug in ons 2e thuis, met al die mooie kinderen en harde werkers hier in Hand in Hand, heerlijk om te zien dat het goed met hen gaat.
We zijn ook terug in een wereld, waar de toelevering van water en stroom bepaald niet vanzelfsprekend is en ervaren weer volop dat de mensen in Afrika veel meer nog dan wij dagelijks leven met de krachten van de natuur. We zijn Back Home!
Na een paar rustige dagen in het weekend begon maandag onze eerste volle week hier. Wij willen die dag van alles doen, maar vrij plotseling steekt rond 12 uur ’s middags een geweldige regenstorm op, zwaarder dan velen in jaren meegemaakt hebben. Er komen, hier midden in de tropen, zelfs heuse ijshagelstenen naar beneden!
Urenlange zware slagregens, gekoppeld aan hevige windstoten leggen het hele leven hier volledig plat, iedereen zoekt een plekje om te schuilen, waar men niet veel meer kan doen dan wachten tot het weer droog wordt. Caregiver Samuel maakt van de gelegenheid gebruik om de vleermuizen op te pakken, die door de hoosbuien neergestort zijn, dat betekent voor hem (en anderen) straks een echte geroosterde lekkernij!
Veel takken en zelfs hele bomen breken af onder het natuurgeweld.
Eén grote stam belandt op het dak van het, in 2008 door G-8 gebouwde, huis van Mr. Ameyaw, Ntiamoah en Koo Ema en beschadigt zo meer dan de helft van het golfplaten dak. In veel andere huizen komt het regenwater door allerlei kleine en grotere gaten naar binnen lopen, enkele grote parasols bij de eettafels begeven het en al vrij snel valt de elektriciteit uit.
Later zal blijken waarom: op het naastgelegen ziekenhuisterrein heeft de storm nog zwaarder huisgehouden, o.a. het dak van de ziekenhuiskapel is er helemaal afgewaaid, ook de daken van diverse huizen en omgewaaide bomen hebben de elektriciteitsdraden op diverse plaatsen zwaar beschadigd, dus het zal wel weer even duren voor wij stroom krijgen!
Onwillekeurig gaan de gedachten deze middag even naar Japan. Na 2 uur van natuurgeweld stopt de regenstorm hier en kan het opruimen beginnen. Je probeert je dan voor te stellen hoeveel ernstiger de mensen in Japan onlangs door de tsunami getroffen zijn.
Overal op het terrein van Hand in Hand liggen grote takken en talloze bladeren. Het middagprogramma wordt dan ook ter plekke gewijzigd in een grote actie “de opruiming van het terrein” en iedereen helpt mee, zelfs de kleinste kinderen pakken takjes op en doen die in een kruiwagen of een doos o.i.d. Geweldig om te zien, de hele Community bruist van de energie! De afkoeling na deze zware regenbuien doet weldadig aan, al is de luchtvochtigheid inmiddels wel tot ruim 95% gestegen!!
Gelukkig heeft het elektriciteitsnet van het Hand in Hand terrein de storm goed doorstaan en daarom kunnen we ’s ochtends vroeg en ’s avonds de generator even aanzetten voor enige uren stroomvoorziening en vooral voor het oppompen van water.
De volgende morgen, na nog een stevige bui, blijkt een omgevallen, zware boom de weg naar PCC volledig voor auto’s te blokkeren, dus wordt er door de mannen van Hand in Hand stevig met bijlen en hakmessen aan gewerkt, om de weg vrij te maken en …….tegelijkertijd mooi wat brandhout binnen te halen! Iets verderop ontmoet ik Father Benneh, de geestelijk verzorger van het ziekenhuis, helemaal ontdaan door de geweldige schade aan zijn kapel. Hij leidt mij rond door de kerk, die tot gisteren zijn trots was. Maar hij vertelt er tegelijkertijd wel bij dat de kerkdiensten door zullen gaan, in een grote ruimte naast de polikliniek. Improviseren, dat is een geweldige kracht van Ghanezen, zij moeten ook wel in een wereld die veel minder goed te “beheersen” lijkt dan de westerse wereld.
Zo zijn we weer terug in ons 2e thuis, met al die mooie kinderen en harde werkers hier in Hand in Hand, heerlijk om te zien dat het goed met hen gaat.
We zijn ook terug in een wereld, waar de toelevering van water en stroom bepaald niet vanzelfsprekend is en ervaren weer volop dat de mensen in Afrika veel meer nog dan wij dagelijks leven met de krachten van de natuur. We zijn Back Home!
