Langzaam maar zeker krijgt PCC – Hand in Hand meer bekendheid in Ghana. Dat is goed, want dat betekent dat de noodzaak van goede zorg voor gehandicapte kinderen aandacht krijgt in de Ghanese maatschappij en dat kan echt geen kwaad.
Het betekent echter ook dat ouders met gehandicapte kinderen ons steeds vaker benaderen en om hulp vragen, het liefste zo dat wij de zorg voor dat kind helemaal van hen overnemen.
Echter, PCC is vooral bedoeld voor gehandicapte kinderen, die door iedereen in de steek gelaten zijn, die langs de kant van de weg, op een markt, op het strand of in het bos achtergelaten zijn.
Dus als ouders zich met hun gehandicapte kind aan de poort melden, kijken we goed naar wat het kind wel en niet kan en adviseren hen zo goed mogelijk over de beste zorg voor hun kind. Maar tevens moeten wij hen duidelijk maken dat wij de zorg niet van hen kunnen overnemen. In dit land, waar bijna iedereen lid is van een kerk, leggen wij uit dat God dit speciale kind aan hen heeft toevertrouwd om er goed voor te zorgen. Wij weten dat dit geen gemakkelijke taak is en prijzen hen daarom uitgebreid voor hun grote toewijding. Ook vertellen we hen dat wij de kinderen in PCC hetzelfde bieden als zij al aan hun eigen kind geven: veel liefde en zorg, niet negeren maar positieve aandacht en, afhankelijk van de handicap, regelmatig oefenen. Tenslotte zeggen wij dat het kind, als het wat ouder is, misschien wel een plaats kan krijgen in onze beschutte werkplaats.
De meeste ouders begrijpen onze reactie, accepteren die en zijn blij met de waardering die ze van ons krijgen voor de zorg, die zij hun eigen, gehandicapte kind geven. Sommigen raken zelf extra geïnspireerd door wat zij ons hier in de Community zien doen met de kinderen.
 
Regelmatig krijgen wij echter ook kinderen aangeboden met aangrijpende verhalen, bijv. dat de moeder overleden is en dat de vader verdwenen of ook overleden is, dat men een poosje het kind eerste opvang heeft geboden, maar dat men het nu niet meer aankan.
Helaas is het niet zo dat wij iedereen op zijn woord kunnen geloven. Het verhaal blijkt namelijk rond te gaan dat je tegen de leiding van Hand in Hand vooral moet zeggen dat de moeder en vader dood of verdwenen zijn, dat wij anders het kind zeker niet zullen accepteren. Dus men vertelt ons allerlei bijzondere of trieste verhalen en hoe weten wij wat waar is??
Dat levert soms moeilijke gesprekken op. Natuurlijk begrijpen wij de nood van ouders of familieleden, maar PCC zou snel overvol raken als wij van iedereen de zorg voor gehandicapte kinderen over zouden nemen. Spoedig zou er dan geen plaats meer zijn voor gehandicapte kinderen, die echt helemaal niemand meer hebben en in de steek gelaten zijn!
Wij benadrukken daarom sterk de eigen verantwoordelijkheid van ouders en familieleden voor hun kinderen.
 
In de afgelopen week kwam twee mannen met het jongentje Edmond bij ons langs. Edmond’s moeder zou vlak na de geboorte overleden zijn en zijn vader zou bij een auto-ongeluk om het leven gekomen zijn. Volgens het verhaal waren het arbeiders in het dorp en niemand kende hen!?? Maar…… het kind lijkt wel verdacht veel op één van de mannen, die het bij ons introduceert. Na lang praten geeft hij toe dat hij wel familie is, namelijk de broer van de overleden vader, maar dat zij onlangs ontdekt hebben dat Eddy een “witch” (heks) is en dat hij door witchcraft een ernstig auto-ongeluk zou hebben veroorzaakt. Niemand in het dorp wil daarom nog iets met dit licht gehandicapte kind van een jaar of 8 te maken hebben.
Moeilijke gesprekken volgen, ook onderling in de Board. Er is wel familie die voor hem kan zorgen, dus eigenlijk willen we hem niet accepteren. Maar wat gaat er dan met het kind gebeuren? Baffo en Emma vrezen het ergste, zij zijn er van overtuigd dat het kind “geen leven meer zal hebben”! Uiteindelijke beslissing: voorlopig blijft Edmond een poosje bij ons en een delegatie van PCC zal naar het dorp toegaan om daar alle feiten grondig te onderzoeken en met de familie, de pastor en de Chief te praten. Wordt vervolgd.
 
Een junior-moeder komt met de zwaar spastische, 5 jaar oude Mary en vertelt dat de echte moeder overleden zou zijn. Of wij kunnen helpen en het kind misschien in PCC willen opnemen? Wij observeren moeder en kind een dagje en zien dat deze vrouw heel goed voor het kind zorgt en dat wij daar niet veel aan zouden kunnen verbeteren. De ernstige handicap is er en zal helaas ook niet meer weggaan. Wij leggen dit aan haar uit, geven haar advies over allerlei oefeningen en beloven haar te helpen met het vinden van een eenvoudig wandelwagentje voor Mary. Dankbaar gaat zij met Mary weer terug naar haar dorp, 6 uur rijden van hier!
Je gunt ieder kind een plek in een warme en liefdevolle omgeving, zoals PCC. Maar onze mogelijkheden zijn beperkt, er is maar één PCC in heel Ghana! Zo staan wij regelmatig voor moeilijke beslissingen, zoals deze week bij Edmond en Mary. Wij bidden om wijsheid.
De telefoon gaat opnieuw: de komst van de gehandicapte 5 jarige Tettey, die wij 6 maanden geleden ook al een weekend in observatie hebben gehad, wordt aangekondigd. Maar daarover een volgend keer…..!