Een mooie en moeilijke missie, deel 2

Na het uiterst schokkende nieuws van vorige week over het plotselinge overlijden van Bright, een verlies dat wij allen nog steeds heel erg voelen, vervolgen wij vandaag het verhaal over ons bezoek aan Osu Children’s Home (OCH), eind januari jl.

 
In een vorige AC heeft u kunnen lezen waarom dit bezoek voor ons mooi, maar tegelijkertijd ook moeilijk en spannend is. Natuurlijk begrijpen wij dat jullie allemaal nu al 20 dagen lang zitten te wachten op het verlossende antwoord op die spannende vraag: hoe is jullie bezoek aan OCH afgelopen, hebben jullie wel een keuze durven maken of zijn jullie geheel besluiteloos en volkomen wanhopig onverrichter zake weer uit OCH vertrokken??
 
Het antwoord is: Jazeker, wij hebben kunnen kiezen, dus geen zorgen, het eindresultaat is prachtig!
Al rondlopend in OCH hebben we geprobeerd te begrijpen hoe het toch mogelijk is dat al deze kleine kinderen al op zo jonge leeftijd hier terecht gekomen zijn. Wat een menselijk leed moet hier achter schuil gaan!
Hoe dan ook, na lang wikken en wegen hebben wij besloten om OCH te helpen door de zorg voor maar liefst 5 kinderen van hen over te nemen. En iedereen is daar blij mee!
Graag wilden wij, zo vertelde ik al eerder, een paar kleinere kinderen toevoegen aan onze Community in Nkoranza en daar zijn wij gelukkig heel goed in geslaagd. Liefst 3 kinderen van de OCH afdeling met baby’s en peuters zullen naar PCC komen. Daarnaast zullen een jongetje van een jaar of 4 en meisje van een jaar of 7 naar PCC overgeplaatst worden!
 
Graag stel ik deze 5 nieuwste aanwinsten van de PCC familie aan jullie voor:
James
Allereerst James, een kleine jongen van een jaar of 3 met diverse handicaps . Hij heeft een verstandelijke beperking en kan niet praten, maar gelukkig begrijpt hij wel het een en ander. Hij kan niet staan of lopen en zijn gezichtsvermogen is beperkt. Hij zal in PCC zeker en langdurig veel aandacht, liefde en oefentherapie nodig hebben.
 
Amma Lekma
Het tweede kind is een klein en ernstig gehandicapt meisje, Amma Lekma. Vermoedelijk is zij ooit te vroeg geboren en nu waarschijnlijk ruim 1 jaar oud. Amma kan niet zitten, is een beetje stijf en heeft weinig interactie met haar omgeving. Ook zij zal veel aandacht, liefde en erg veel oefentherapie nodig hebben en waarschijnlijk zal zij uiteindelijk aangewezen zijn en blijven op hulpmiddelen, zoals een rolstoel etc. Zij is vrij lang, maar weegt slechts 6 kg.
 
Gabriel
En net voordat we die zaterdag de babyunit van OCH verlieten viel ons oog op een heel klein jochie, die alle symptomen van het syndroom van Down heeft, Gabriel. Een pracht van een kereltje, zelfs een beetje aan de stevige kant. Hij werd het derde kind voor PCC!
Van hem is bekend dat hij in mei 2011 geboren en dus nog geen jaar oud is. Waarom en hoe hij in OCH terecht gekomen is weten wij niet, wel dat hij behalve het syndroom van Down verder geen andere beperkingen lijkt te hebben.
 
Paul
Het vierde kind is Paul Quayu, een jongentje van een jaar of 4 – 5. Hij kan evenmin als de eerste drie lopen of staan en ook niet zelfstandig zitten, daarom wordt hij meestal in een buggy geplaatst. Hij praat niet, maar heeft wel een prachtige glimlach en is duidelijk interactief, hij zoekt echt contact met andere mensen. Hij doet ons een beetje aan Aaron denken.
 
Eno Mary
En last but not least: het vijfde kind is Eno Mary, zij lijkt een beetje op Aisha, die in 2010 uit OCH naar Nkoranza is gekomen. Mary is een heel vriendelijk meisje, maar wel een beetje introvert en zij heeft de neiging om haar eigen gang te gaan. Mary is ongeveer 7 of 8 jaar oud en blijkbaar als kind ergens in Accra achtergelaten en daar nog niet zo lang geleden rondzwervend op straat aangetroffen. Behalve haar verstandelijke beperking lijkt zij geen andere aandoeningen te hebben. Zij houdt, zo vertelt men ons, heel veel van muziek en dansen, maar gaat niet naar school.
 
Wauw, liefst 5 mooie kinderen die onze Community in Nkoranza komen aanvullen! Samen met alle caregivers zullen wij proberen om het maximum uit hun mogelijkheden te halen en ze vooral een liefdevolle plek te bieden waar zij zich veilig weten en zich thuis mogen voelen!
Dus zeggen wij tegen Mary, Paul, James, Amma en Gabriel allemaal Hartelijk Welkom, Akwaaba!!
 
Maar ….. dan moeten ze natuurlijk eerst nog wel van Accra naar Nkoranza reizen en veilig in PCC arriveren…!
Daarover en over hun eerste periode in PCC leest u meer in een volgende Alberts Corner. Tot dan!!