Kwaku Chairman is ongeveer 9 jaar oud en verblijft al ruim 4 jaar in onze Community. Toen hij naar schatting 3 jaar oud was, in september 2006, was hij ronddolend in de havenstad Tema aangetroffen, huilend van de honger en enigszins verwaarloosd. Het is toen niet gelukt om zijn familie op te sporen en uiteindelijk is hij, via Osu Children’s Home, bij ons terechtgekomen.
 
De kleuter van toen is inmiddels een lekker eigenwijs jochie geworden, eigenwijs in de meest letterlijke betekenis van het woord: hij doet alles op zijn eigen wijze en niemand die hem daar vanaf krijgt. Kwaku heeft namelijk een autistische aandoening, maar wel één die hem relatief dicht bij de groep houdt.
Zo vindt hij het geweldig leuk om een drum te pakken en daar urenlang redelijk monotoon, wel met een herkenbaar eigen ritme te spelen. Hij zit dan graag dicht bij anderen, hij vindt het blijkbaar belangrijk dat anderen van zijn muziek kunnen genieten.
Als hij echter van mening is dat iemand hem op de een of andere manier onrecht heeft ongedaan, bijv. geduwd, een tik gegeven, iets van hem afgepakt of wat dan ook, dan zal hij niet rusten voor hij de stand – in zijn ogen – weer helemaal gelijk heeft getrokken door die ander zelf ook een duw of tik te geven of door terug te pakken wat hij als zijn eigendom beschouwt. Geen enkele opmerking of handeling kan hem dan van zo’n dwingende behoefte tot “evenwicht” afbrengen.
 
Kwaku Chairman dankt zijn bijnaam aan het feit dat hij er, in het begin van zijn verblijf in PCC, een gewoonte van maakte van alle plastic stoelen een heel hoge stapel te maken, hij is dus niet Kwaku de voorzitter, maar Kwaku de stoelenman! Grappig is het om te zien dat hij inmiddels deze neiging niet meer heeft, maar dat Kwaku Jacob en Edmond deze drang om stoelen te stapelen blijkbaar van Kwaku Chairman hebben overgenomen. Maar de bijnaam Chairman blijft voor Kwaku gereserveerd!
 
Kwaku heeft een soort eigen taal ontwikkeld en hij kan minutenlang en onafgebroken voor zichzelf uitpraten. Hij rekent op geen enkele reactie van anderen, hij heeft aan een goed gesprek met zichzelf genoeg!
Wel zoekt hij anderen op als hij die nodig heeft, bijv. als hij ergens niet bij kan. Dan pakt hij je hand en brengt je naar de plek waar hij jouw lengte nodig heeft en wacht dan tot je de handeling verricht hebt die hij van je verwacht. Dan kan hij weer alleen verder en dat doet hij dan ook.
Wat hij wel graag bij anderen doet is op de rug klimmen en zich zo voort laten dragen. Hij heeft dat een jaar lang met Lena Beckmann (een Duitse vrijwilliger) gedaan en sindsdien zoekt hij met enige regelmaat nieuwe, hem welgevallige dragers. Hij kijkt dan rond met een trots gezicht en met een uitstraling van “het is mij weer gelukt”!
Hij heeft een heel expressief en guitig gezicht, dat helemaal past bij zijn vorm van autisme. Er is geen spoor van twijfel te zien, de ondeugd en de “eigen wijsheid” stralen uit zijn ogen, die overigens ook wat Aziatische trekken hebben. Hij heeft niet alleen de bijnaam “Chairman”, hij heeft zelfs een beetje de uitstraling van een voorzitter!
 
Zijn vorige caregiver, Ema Donkor, kon heel goed met hem overweg en datzelfde geldt gelukkig voor de huidige caregiver van Chairman, Michael. Toen Michael in dec. jl. net gekomen was, ontstond er even een vorm van competitie tussen Kwaku Chairman en Daniel om de gunst van Michael te winnen. Nu is dat blijkbaar niet meer aan de orde en beide jongens gaan weer gewoon hun gang, halen samen kattenkwaad uit en gaan redelijk harmonieus met elkaar om. Een leuk duo om te zien, de grotere Daniel met zijn kleinere broertje Kwaku Chairman.
 
Wij organiseren regelmatig een speciale school in het Education Centre, de Summer School en de kinderen die er aan deelnemen zijn er dol op. Ook Kwaku Chairman komt er graag naar toe en hij kan dan heel geconcentreerd en bij voorkeur in zijn eentje aan de gang gaan, bijv. met autootjes of met blokken. Hij is minder geschikt voor sociale of interactieve spelletjes, waarbij je netjes op je beurt moet wachten en de ander dan dingen doet die hij nu net had willen doen….. Tja, je bent autist of je bent het niet!
 
In PCC kan een autist gelukkig goed tot zijn recht komen en dat doet Kwaku Chairman dan ook volop!
Hartelijke groeten van Kwaku en iedereen in PCC!